Το παπούτσι.

Ο Χ. της Β` τάξης με διέκοψε στο μάθημα. Εισέβαλε με φούρια στην αίθουσα σέρνοντας κατα κάποιον τρόπο το μικρό του πόδι.
Δεν με ξαφνιάζει. Έχει μια μεγάλη οικειότητα με τους μεγάλους του σχολείου, ιδιαίτερα τους δασκάλους των ειδικοτήτων. Αν και είναι από τα "αδύναμα" μέλη και  δέχεται συχνά την απόρριψη των συμμαθητών. .

Είχε ξηλωθεί σχεδόν όλη η σόλα στο αθλητικό του παπούτσι.

-Μπορείς να με βοηθήσεις Κυρία;;;


Μπορούσα. Άναψα το πιστόλι της σιλικόνης και τον έβαλα να περιμένει στην έδρα μου. Μουρμούραγε και συνεχώς με διέκοπτε από το μάθημα:
-"Αμάν... Πότε θα ζεσταθεί;"
 Ήθελε να πάει να συνεχίσει το μάθημα της Γυμναστικής.
Του το κόλλησα τελικά αν και οι πολλές παλαιές  στρώσεις από  τη βενζινόκολλα προμήνυαν το μέλλον του παπουτσιού.

Έφυγε τρέχοντας.

Στο σχόλασμα είχα 2 επισκέψεις.
Η μία ήταν πάλι από τον Χι, που ήρθε τρισευτυχισμένος για να μου ανακοινώσει τα  μαντάτα:
-"Η Μαμά είπε πως θα μου πάρει καινούρια ποδοσφαιρικά!!!!Κόκκινα!!!".

Η άλλη επίσκεψη ήταν απο τον Γυμναστή. Ήταν συγκινημένος.

-"Ξέρεις...αυτές τις μαγικές στιγμές στην δουλειά μας δεν μπορεί να τις εξαγοράσει και ο πιο μεγάλος μισθός.Δεν ήξερα πως να τον βοηθήσω με το παπούτσι του. Θα πρέπει να ένοιωθε ντροπιασμένος γιατι είχε προηγηθεί μια σύγκρουση με την ομάδα. Πρότεινα να του το  δέσω με μια χαρτοταινία. Αλλά αυτός είπε:-" Οχι. Θα ξέρει η Κυλία της Ζωγλαφικής!" και έτρεξε κουτσαίνοντας προς το εργαστήριο. Τον είδα λίγη ώρα πιο μετά να βγαίνει  και να εισβάλει στην ομάδα που έπαιζαν ήδη μπάλα..σαν...πως να το πω... Σαν Πρωταθλητής! Να έβλεπες τα μάτια του! Μόνο να τα έβλεπες!"

Και συγκινήθηκα κι εγώ. Για δύο λόγους. Γιατί τα παιδιά Ξέρουν. Ξέρουν ποιος είναι ο ρόλος της Δημιουργικότητας στην ζωή του ανθρώπου.Γι αυτό αγαπούν με ιδιαίτερο τρόπο το μάθημα των Εικαστικών και διαβλέπουν στο δάσκαλο των Εικαστικών τις αρχέγονες δυνάμεις που έχει ευνουχίσει το νοησιαρχικό εκπαιδευτικό σύστημα της Υπέροχης Δυτικής μας Κουλτούρας.

Και Συγκινήθηκα επιπλέον γιατί συνειδητοποίησα  τη δύναμη της προσαρμοστικότητας του Ανθρώπου που διαφαίνεται ακόμα και σε αυτές τις μικρές κινήσεις κοινωνικής "επιβίωσης".
Γι αυτό πιστεύω πως το Bullying είναι άλλη μια νευρωσική κατασκευή της ανώριμης και πλαστικής κοινωνίας που μας επιβάλλουν.

Η σύγκρουση, η αντιπαράθεση, ακόμα και η απόρριψη μας σπρώχνουν προς την ενηλικίωση.
Προς Άλλους και Άλλους τρόπους επιβίωσης.
Ευτυχώς.


Photography by Gregor Collienne