Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2015

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΤΑ ΖΩΑ


Φέτος στο σχολείο μας ξεκινήσαμε έναν κύκλο από καινούριες δράσεις που αφορούν στη ζωοφιλία. Πρόκειται για καινοτόμο πρόγραμμα που κατατέθηκε επίσημα στη διεύθυνση Α/μιας και το ονομάσαμε “ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΤΑ ΖΩΑ”. Υπεύθυνη για το πρόγραμμα είναι η κ. Ελένη Καραγιάννη, δασκάλα της Εικαστικής Αγωγής στο σχολείο μας.

Ξεκίνησε με διάφορες εικαστικές εργασίες στο εργαστήριο και προεκτάθηκε πέρα από τη σχολική τάξη.


Η ΑΦΙΣΑ
Αρχικά φτιάξαμε μια Αφίσα. 
Μιλήσαμε για τις αρχές της διαφημιστικής αφίσας: ποια είναι η δομή της, τα χρώματα που συνήθως χρησιμοποιούνται, η σημασία της λεζάντας, η ελκυστική εικόνα, κ.α..

Για να δουλέψουμε την αφίσα, αποφασίσαμε λοιπόν το θέμα μας να είναι τα Ζώα. Βασικός στόχος ήταν  να ενημερώσουμε όσο περισσότερο κόσμο μπορούσαμε , για το νέο πολυνομοσχέδιο που έχει θεσπιστεί τον τελευταίο χρόνο στη χώρα μας και αφορά  στη προστασία των ζώων, 

Πέρα από τις εργαστηριακές και εικαστικές αναφορές μέσα από το δημιουργικό μιας αφίσας, το project πήρε τη διάσταση μιας κοινωνικής παρέμβασης αφού τα παιδιά ξεχύθηκαν στους δρόμους του Μενιδίου και κόλλησαν παντού την αφίσα τους (σε καταστήματα κυρίως, κατόπιν άδειας).



Πέρα από τη κεντρική αφίσα που έγινε με brain storming και συζητήσεις μέσα στην τάξη, κυρίως με παιδιά της Δ`,  στη συνέχεια τα περισσότερα παιδιά επέλεξαν να φτιάξουν και μια δική τους αφίσα.

Την πρώτη αφίσα για το πολυνομοσχέδιο, ακολούθησε και δεύτερη πριν το κλείσιμο της σχολικής χρονιάς που σκοπό είχε να προτρέψει τους πολίτες του Μενιδίου να αφήνουν λίγο νερό και τροφή στους δρόμους της πόλης για τα αδέσποτα.

Η αποδοχή της αφίσας ήταν ανέλπιστα θετική αφού διαχύθηκε και πέρα από το Μενίδι σε περιοχές όπως το Κέντρο, την Κηφισιά, τον Πειραιά κ.α. Ακόμα φωτογραφίες από τις αναρτημένες αφίσες γέμισαν το διαδίκτυο και προβλήθηκαν από τα τοπικά ΜΜΕ (πατήστε :ΕΔΩ).
Μια τέτοια φωτογραφία, όπως μας ενημέρωσε συγγενικό πρόσωπο παιδιού, έφτασε σε σχολείο της Αγγλίας και χρησιμοποιήθηκε σε ανάλογο project.


Η  ενεργοποίηση των παιδιών του σχολείου ήταν τεράστια, όχι μόνο για τη διάχυση της αφίσας. Τα παιδιά πλέον “παρεμβαίνουν” σε περιπτώσεις που διαπιστώνουν κάποια κακοποίηση ζώου και δεν σιωπούν.

Ένα κορίτσι επενέβη, όταν  είδε κάποιον γείτονά του να δένει σε ένα δέντρο ένα σκυλάκι και να απομακρύνεται. Ομάδα αγοριών που είδαν μια κυρία να κλωτσάει ένα αδέσποτο έσπευσαν να την ενημερώσουν πως σύμφωνα με το νέο νόμο δεν έχει δικαίωμα να κάνει κάτι τέτοιο και πως μπορεί ακόμα και να εκδιωχθεί, κ.α.

Η ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΜΑΣ

Έχουμε φτιάξει μια μικρή γωνιά έξω από το σχολείο όπου βρίσκεται πόσιμο νερό και ένα δοχείο με ξηρά τροφή. Τα παιδιά φροντίζουν να ανανεώνουν κάθε μέρα τα δοχεία και οι μαμάδες φέρνουν τροφή που περίσσεψε από τα γεύματα του σπιτιού.

Η διευθύντρια του σχολείου μας κ. Γ.Οικονόμου είναι σε επικοινωνία με τη Φιλοζωική του Δήμου όπου δεσμεύθηκαν  να εμβολιάζουν και να κάνουν  αποπαρασιτώσεις στα ζώα που μας επισκέπτονται. 
Επίσης  κοντά μας συμβουλευτικά είναι  το Fazoo που μας ενημερώνει για κάθε τι μου αφορά στα ζώα.
















Το project θα συνεχιστεί και του χρόνου με περισσότερες παρεμβάσεις και συνεργασίες με φιλοζωικές οργανώσεις. 








Διάφορες εικόνες από το project:


Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

Ένα καράβι με τούρτα για τα προσφυγόπουλα.

Χθες τους έβαλα ελεύθερο θέμα.

"-Κυρία, έφτιαξα ένα καράβι για τα προσφυγόπουλα. Το πάνω κουτί έχει τρόφιμα. Το από κάτω έχει ρούχα και το μεγάλο εχει τις σκηνές που θα μείνουν. Δυο ναυτες τα κρατάνε με τα σχοινιά για να μην πέσουν στην θάλασσα και ο καπετάνιος του καραβιού έφτιαξε μια τούρτα για να γιορτάσει ένα προσφυγόπουλο τα γενέθλιά του".
Λυκούργος Β1.
Παρατηρήσεις:
1) Έχει κατανοήσει το πρόβλημα και έχει σκεφτεί τρόπους για να το λύσει.
2) Έχει σκεφτεί το ενδεχόμενο της τρικυμίας και εχει προνοήσει.
3) Δεν φρόντισε απλά για τις βασικές ανάγκες αλλά και για τις ψυχικές. Μη ξεχνάμε πως τα γενέθλια ειναι το πιο σημαντικό γεγονός στο μικρόκοσμο των παιδιών.
4) Το έργο είναι ανθρωποκεντρικό. Μιλάει για τη "δυναμη" των ανθρώπων να αλλάζουν την πραγματικότητα.
Συμπέρασμα:
Εάν η δημιουργικότητα δεν αναλώνεται μόνο στη δημιουργία των καλαίσθητων έργων και εάν περιέχει ανθρωπισμό και βαθύτατη σκέψη, τότε έχουμε ελπίδα...


Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

Tα παιδια ζωγραφίζουν για τη Γαλλία και για τη Συρία

-Παιδιά ακούσατε μήπως τίποτα άσχημα νέα στις ειδήσεις αυτές τις ημέρες;

Ναι. Τα είχαν ακούσει όλα.

Γαλλία, Βόμβες, συναυλία, ποδοσφαιρικός αγώνας,κινητό τηλέφωνο, σφαίρα, οι τσιχαντιστές στην Ευρώπη, οι τσιχαντιστές στη Συρία και στον κόσμο, οι πρόσφυγες που τρέχουν να σωθούν από αυτούς, κ.α.

Όλα τα ξέρουν τα παιδιά σήμερα.
Και είμαι μια υπερήφανη δασκάλα ζωγραφικής.
Για τους μαθητές μου αλλά και για εκείνους τους γονείς που λένε την αλήθεια.

"-Παιδιά θέλω να μιλήσετε για όλα αυτά που ακούσατε αυτές τις ημέρες στις ειδήσεις μέσα από μια ζωγραφιά. Αλλά να μην μείνουμε στο πένθος, στη λύπη και στο θυμό.
Σκεφτείτε κάτι αισιόδοξο. Φτιάξτε ένα μήνυμα Ελπίδας και Αγάπης ίσως;
Σύμφωνοι;"

Παρακάτω ξεχώρισα μερικές ζωγραφιές.
Θα ακολουθήσουν και άλλες τις επόμενες ημέρες.




Δεξιά οι κακοί που μόλις σκότωσαν δύο ανθρώπους.Τρεις σκοτεινοί και σκυθρωποί τύποι με όπλα.
Αριστερά μια ομάδα φωτεινών ανθρώπων. Γυναίκες, άντρες, παιδιά. Είναι χαρούμενοι γιατί δεν φοβούνται. Ένας τεράστιος φωτεινός ήλιος φωτίζει το δρόμο και τα πρόσωπά τους.




(Και μια πιο σουρεαλιστική προσέγγιση)
-Κυρία εδώ έφτιαξα ένα καλό θαλάσσιο τέρας. Αυτό θα καταπιεί τους ανθρώπους αν αυτοί πέσουν από τα καραβάκια και μετά θα τους βγάλει όταν θα είναι ασφαλείς.




Αριστερά οι κακοί τύποι με όπλα και κουκούλες. Αριστερά μικρά παιδιά διαδηλώνουν για την Αγάπη κάτω από το άγαλμα της Ελευθερίας.




Δύο παιδιά που σώθηκαν από τους βομβαρδισμούς.





Πόλεμος. Αριστερά εκρήξεις βομβών.  Κάποιοι πολεμούν με πολυβόλα. Κάποιοι άλλοι με ξίφη. Δεξιά βομβαρδισμοί από αεροπλάνα. Κραυγές. Ανοικτά στόματα. Βοήθεια μαμάκα!.
Εδώ δεν έχουμε αισιόδοξο μήνυμα.




Πόλεμος κάτω από τον πύργο του Αιφελ.





 Τίποτα δεν χάθηκε. Ο ήλιος θα συνεχίσει να μας χαμογελά από ψηλά



Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

Θέλουμε στ`αλήθεια ένα σχολείο σαν το Waldorf;

Αλλο ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα θαυμάσουμε, θα λατρέψουμε, θα γράψουμε άρθρα και θα προσπαθήσουμε να υιοθετήσουμε αυθαίρετα ομοιότητες επειδή έτυχε να έχουμε έναν λαχανόκηπο 2χ3 σε κάποια γωνιά που κάποιος γραφικός δάσκαλος, που και που βάζει τα παιδιά να ποτίζουν.
Θα κυκλοφορήσει για κανένα μήνα στα media και πολλοί θα προτείνουν οτι κατεβάσει η κούτρα τους για τους λόγους που δεν μπορούμε να έχουμε τέτοια σχολεια στην χώρα αυτή.
Οι φιλελεύθεροι θα προτείνουν κουπόνια και όλα τα σχολεία να γίνουν ιδιωτικά (λες και τα ιδιωτικά της χωρας αυτης σφύζουν απο καινοτομία) , οι δεξιοί θα προτείνουν απολύσεις, οι αριστεροί συνδικαλισμό και απεργίες, οι εκπαιδευτικοί θα προτείνουμε μεγαλύτερο μισθό για τον εαυτό τους κ.α.
Και μετά από αυτά θα ξυπνήσουμε την άλλη μερα και Απαίδευτα, Αβαδιστα και χωρίς να έχει διαταραχθεί ΤΙΠΟΤΑ από τη συνήθεια και τη σάπια νιρβάνα ,θα έχει γεννηθεί (από μονο του) ενα νέο πρότυπο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα που θα κάνει τους ξένους να τρίβουν τα μάτια τους.
Έτσι είμαστε οι Έλληνες.
Ψιλά γράμματα:
Ένα σχολείο χωρίς κάγκελα.
Ένα σχολείο όπου ΟΛΟΙ οι γονείς συμμετέχουν ενεργά και καθημερινά στη ρουτίνα και στην διαδικασία λειτουργίας του σχολείου.
Ένα σχολείο που ψάχνει τρόπους για να φέρει τα παιδιά κοντά στη φύση. Από το διάχυτο φως στις αίθουσες μεχρι τα ζώα που κυκλοφορούν ελεύθερα ανάμεσα στα παιδιά.
Ένα σχολείο όπου οι τέχνες δεν έχουν τη χομπίστικη διάσταση αλλά είναι ο πυρήνας της εκπαίδευσης (Σε αυτά τα σχολεία δεν κοιτάνε οι δάσκαλοι να κλέψουν τη ΜΙΑ διδακτική ωρα της ζωγραφικής για να κανουν το κεφάλαιο της γλώσσας που δεν πρόλαβαν)
Ένα σχολείο που διδάσκει μαθηματικά μεσα απο τον χορό και τη γλώσσα μέσα από την ευρυθμία. (Μα πάλι τέχνες;)
Στην Ελλαδα αναρωτιέμαι αν μπορουμε να έχουμε Ελευθερα, Ανοικτά Δημοκρατικά Χειραφετημένα σχολεία;
(Τέτοια σχολεία υπάρχουν ακόμα και στο Νεπάλ)
Ίσως το ερώτημα θα έπρεπε να τεθεί αλλιώς:
Θέλουμε να έχουμε τέτοια σχολεία;;
Και το ερώτημα θα έπρεπε να αφορά πρώτα το ζωντανό σώμα της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Γονείς, Διευθυντές και εκπαιδευτικούς.
Θέλουμε;


Αρθρο για τα σχολεία Waldorf:ΕΔΩ

Η μαγική ικανότητα των δημιουργικών ανθρώπων

Οι άνθρωποι με δημιουργική ευφυΐα (ύστερα από 40 χρόνια φούρναρης έχω την παρρησία να το ισχυριστώ για τον εαυτό μου) έχουν μια "μαγική" ικανότητα (όπως τη περιγράφω στα παιδιά). Δεν την έχουν μόνο οι καλλιτέχνες. Μάλιστα όταν αυτοί που οικειοποιούνται τον τίτλο αυτό για τους εαυτούς τους, γίνονται απλά διεκπεραιωτικοί (λουπα το λένε και μανιέρα) σημαίνει πως έχουν χάσει ή δεν είχαν ποτέ αναπτύξει αυτην την μαγική δύναμη.
Αυτήν την ικανότητα την έχουν δαιμονοποιήσει ή εκθειάσει διάφοροι ανα τους αιωνες. Όραμα, ενόραση, προφητείες, ακόμα και ως χρίσμα Θεού αναφέρεται στη Βίβλο κ.α. Brain storming στο πιο μαζικό και αστικοποιημένο. Λειτουργία του δεξιού βουβού ημισφαιρίου λενε οι νευροφυσιολόγοι. Μπορεί ο αρχέγονος καλλιτέχνης να λατρευτηκε ως μύστης και ιερέας, σήμερα αυτές οι ικανότητες έχουν περάσει στην σφαίρα της διαταραχής (ο μανιοκαταθλιπτικός ενηλικας καλλιτέχνης, το ελλειμματικής προσοχής δημιουργικό παιδί.
Αυτά τα μυαλά δεν ενθουσιάζονται με το 1+1=2. Αλλά με όλους τους πιθανούς συνδιασμούς αυτων των αριθμητικών συμβόλων. Δεν κατανοούν γιατι είναι τόσο σημαντικό το αθροισμα "2" όταν μπορέις να έχεις με τα ίδια νουμερα και το μεγαλύτερο 112. Αυτή η ικανότητα είναι πέρα από τον ορισμό της Σκέψης και όταν έχει πρακτική εφαρμογή κάνει θαυματα. Είναι μια "κατάσταση" που έρχεται το άτομο με την δημιουργική ευφυΐα (παραστατική, μουσική κ.τλπ) για αυτό και μοιάζει κάπως σα να μετατίθεται "αλλού". Όχι δεν πέφτεις σε εκσταση. Μέσα στο μυαλό σου συμβαίνει κάτι τέτοιο: είναι απλά σα να κατασκευάζεις ένα κτίριο: σταδιακά χτίζεται η σκέψη σου από τα θεμέλια μέχρι την οροφή και καθώς η σκέψη προχωράει λύνεις μέσα σου και κάθε παραγοντα που μπορεί να επηρεάσει το χτίσιμο ενώ παράλληλα σκέφτεσαι όλες τις παραμέτρους και τις δυνατότητες. Πολλές φορές αυτη η κατάσταση ειναι βασανιστική, αλλοτε χρονοβόρα, κάποιες φορές ολοκληρώνεται με πολύ φυσικό και άμεσο τροπο. Είχα παρατηρησει στον εαυτό μου, τα χρόνια που έκανα πιο συχνα εκθέσεις, πως μετά από τέτοιες "μεταβάσεις" το κατασκευαστικό κομμάτι λυνοταν ευκολα και χωρίς επιπλοκές.
Θα ήμουν κάπου στα 35 όταν συνειδητοποίησα πώς λειτουργει αυτο το μαγικό. Τα τελευταία χρόνια εχω κατανοήσει πως το μαγικό δε συμβαινει μονο όταν κάνω τέχνη αλλά σε κάθε εκφραση της ζωής. Οι φίλοι μου απορούν (και εγω μερικές φορές) πως καταφέρνω να οργανωνω τοσα πολλά πραγματα-ομάδες, δραστηριότητες, χωρίς κόπο. Τα οργανωνω φαινεται στο μυαλό μου πρωτα. emoticon smile Η δημιουργική μου ιδιοσυγκρασια κάνει τη δουλειά. Οχι εγω.
Όπως έχω πει και στο παρελθον πολλες φορές η τεχνη δεν είναι μια υπόθεση Αισθητικής. Η Τεχνη είναι θέμα Επιβίωσης. Η δημιουργική ευφυΐα έφερε το ανθρώπινο ειδος εκεί που ειναι σήμερα.
Και γιατί σας τα λέω αυτά ; Πριν λίγο ήρθες στην τάξη μου ένα "παραξενο" παιδί. Το "προβληματικό", "δυσκολο" και "υπερκινητικό με έλλειψη συγκέντρωσης παιδί" (για κάποιους) έγινε μπροστά στα μάτια μου ο Δημιουργός και ο μάγος των υλικών.
Και κάθε φορά που βλέπω αυτά τα παιδιά, ένα άλλο παιδί που είναι κρυμμένο βαθιά μεσα μου, χαμογελάει!