Κάντε κλίκ πάνω στους τίτλους των φωτογραφιών για να δείτε το περιεχόμενο των αναρτήσεων..
Ιδιωτικά vs δημόσια.
(αρθρο στο site:Ξένες γλώσσες.
Πατήστε: ΕΔΩ
(Εικαστική Παιδεία, τεύχος 30,2014)
στο Αlfa-Vita
στο alfa-vita
΄
Aπόγευμα στην Αθήνα
Γι αυτό σου λέω. Σταμάτα να γκρινιάζεις.
Πάντα ήμασταν το χωνευτήρι των λαών. Το σταυροδρόμι της πορφύρας, του μεταξιού, του πάπυρου, του κέδρου, των θεών και του Έρωτα που έχεις ξεχάσει να πιστεύεις.
Πάντα ήμασταν το σταθερό «Ανάμεσα» των ανθρώπων, στο πελαγίσιο χάσιμό τους και ο σταθμός ανεφοδιασμού στα ταξίδια τους από τον έναν κόσμο στον άλλο. Εκείνο το ιερό «Ανάμεσα» που πάντα ξαπόσταιναν και δροσίζονταν οι ‘Άλλοι» , κάτω από τις ελιές και τα αλμυρίκια μας και μέσα στο στήθος των εύρωστων γυναικών.
Γι αυτό και είμαστε όμορφοι. Και ζωντανοί. Και μας αρέσει ακόμα να ξαπλώνουμε αφημένοι στον ήλιο πάνω σε μια αγκαλιά, και να είμαστε με άλλους ανθρώπους και να πίνουμε, να χορεύουμε....
Τα ξέχασες όλα αυτά;
Ξέχασες μήπως πως είμαστε από τους λίγους λαούς που ακόμα αγκαλιαζόμαστε στο πένθος μας ή στη χαρά; Που δεν είναι ντροπή για τους άντρες να φιλιούνται από εκτίμηση και οι γυναίκες να αγκαλιάζουν έναν ξένο άντρα, όπως θα αγκάλιαζαν το παιδί τους για παρηγοριά; Ξέχασες τη γιαγιά και τον παππού πως έκαναν πράξη το Θεό, γι` αυτό και έτρωγαν με τους φτωχούς, κοίμιζαν τους ξένους και έλουζαν με έλαιο και κρασί τις πληγές τους; Πως μπόρεσες να ξεχάσεις όλες αυτές τις μακρινές ιστορίες;
Μη φοβάσαι όμως. Γιατί έτσι ήταν πάντα η Ελλάδα. Το πεπρωμένο της σφραγίστηκε για πάντα από τη μουσική, τα καρυκεύματα και τα χρώματα των ανθρώπων που πέρασαν και την αγάπησαν.
Αφέσου στην Ομορφιά ….
Ή γίνε ένας ξένος σε αυτό τον ευλογημένο τόπο.
Γι αυτό σου λέω. Σταμάτα να γκρινιάζεις.
Πάντα ήμασταν το χωνευτήρι των λαών. Το σταυροδρόμι της πορφύρας, του μεταξιού, του πάπυρου, του κέδρου, των θεών και του Έρωτα που έχεις ξεχάσει να πιστεύεις.
Πάντα ήμασταν το σταθερό «Ανάμεσα» των ανθρώπων, στο πελαγίσιο χάσιμό τους και ο σταθμός ανεφοδιασμού στα ταξίδια τους από τον έναν κόσμο στον άλλο. Εκείνο το ιερό «Ανάμεσα» που πάντα ξαπόσταιναν και δροσίζονταν οι ‘Άλλοι» , κάτω από τις ελιές και τα αλμυρίκια μας και μέσα στο στήθος των εύρωστων γυναικών.
Γι αυτό και είμαστε όμορφοι. Και ζωντανοί. Και μας αρέσει ακόμα να ξαπλώνουμε αφημένοι στον ήλιο πάνω σε μια αγκαλιά, και να είμαστε με άλλους ανθρώπους και να πίνουμε, να χορεύουμε....
Τα ξέχασες όλα αυτά;
Ξέχασες μήπως πως είμαστε από τους λίγους λαούς που ακόμα αγκαλιαζόμαστε στο πένθος μας ή στη χαρά; Που δεν είναι ντροπή για τους άντρες να φιλιούνται από εκτίμηση και οι γυναίκες να αγκαλιάζουν έναν ξένο άντρα, όπως θα αγκάλιαζαν το παιδί τους για παρηγοριά; Ξέχασες τη γιαγιά και τον παππού πως έκαναν πράξη το Θεό, γι` αυτό και έτρωγαν με τους φτωχούς, κοίμιζαν τους ξένους και έλουζαν με έλαιο και κρασί τις πληγές τους; Πως μπόρεσες να ξεχάσεις όλες αυτές τις μακρινές ιστορίες;
Μη φοβάσαι όμως. Γιατί έτσι ήταν πάντα η Ελλάδα. Το πεπρωμένο της σφραγίστηκε για πάντα από τη μουσική, τα καρυκεύματα και τα χρώματα των ανθρώπων που πέρασαν και την αγάπησαν.
Αφέσου στην Ομορφιά ….
Ή γίνε ένας ξένος σε αυτό τον ευλογημένο τόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου