Οι άνθρωποι με δημιουργική ευφυΐα (ύστερα από 40 χρόνια φούρναρης έχω την παρρησία να το ισχυριστώ για τον εαυτό μου) έχουν μια "μαγική" ικανότητα (όπως τη περιγράφω στα παιδιά). Δεν την έχουν μόνο οι καλλιτέχνες. Μάλιστα όταν αυτοί που οικειοποιούνται τον τίτλο αυτό για τους εαυτούς τους, γίνονται απλά διεκπεραιωτικοί (λουπα το λένε και μανιέρα) σημαίνει πως έχουν χάσει ή δεν είχαν ποτέ αναπτύξει αυτην την μαγική δύναμη.
Αυτήν την ικανότητα την έχουν δαιμονοποιήσει ή εκθειάσει διάφοροι ανα τους αιωνες. Όραμα, ενόραση, προφητείες, ακόμα και ως χρίσμα Θεού αναφέρεται στη Βίβλο κ.α. Brain storming στο πιο μαζικό και αστικοποιημένο. Λειτουργία του δεξιού βουβού ημισφαιρίου λενε οι νευροφυσιολόγοι. Μπορεί ο αρχέγονος καλλιτέχνης να λατρευτηκε ως μύστης και ιερέας, σήμερα αυτές οι ικανότητες έχουν περάσει στην σφαίρα της διαταραχής (ο μανιοκαταθλιπτικός ενηλικας καλλιτέχνης, το ελλειμματικής προσοχής δημιουργικό παιδί.
Αυτά τα μυαλά δεν ενθουσιάζονται με το 1+1=2. Αλλά με όλους τους πιθανούς συνδιασμούς αυτων των αριθμητικών συμβόλων. Δεν κατανοούν γιατι είναι τόσο σημαντικό το αθροισμα "2" όταν μπορέις να έχεις με τα ίδια νουμερα και το μεγαλύτερο 112. Αυτή η ικανότητα είναι πέρα από τον ορισμό της Σκέψης και όταν έχει πρακτική εφαρμογή κάνει θαυματα. Είναι μια "κατάσταση" που έρχεται το άτομο με την δημιουργική ευφυΐα (παραστατική, μουσική κ.τλπ) για αυτό και μοιάζει κάπως σα να μετατίθεται "αλλού". Όχι δεν πέφτεις σε εκσταση. Μέσα στο μυαλό σου συμβαίνει κάτι τέτοιο: είναι απλά σα να κατασκευάζεις ένα κτίριο: σταδιακά χτίζεται η σκέψη σου από τα θεμέλια μέχρι την οροφή και καθώς η σκέψη προχωράει λύνεις μέσα σου και κάθε παραγοντα που μπορεί να επηρεάσει το χτίσιμο ενώ παράλληλα σκέφτεσαι όλες τις παραμέτρους και τις δυνατότητες. Πολλές φορές αυτη η κατάσταση ειναι βασανιστική, αλλοτε χρονοβόρα, κάποιες φορές ολοκληρώνεται με πολύ φυσικό και άμεσο τροπο. Είχα παρατηρησει στον εαυτό μου, τα χρόνια που έκανα πιο συχνα εκθέσεις, πως μετά από τέτοιες "μεταβάσεις" το κατασκευαστικό κομμάτι λυνοταν ευκολα και χωρίς επιπλοκές.
Θα ήμουν κάπου στα 35 όταν συνειδητοποίησα πώς λειτουργει αυτο το μαγικό. Τα τελευταία χρόνια εχω κατανοήσει πως το μαγικό δε συμβαινει μονο όταν κάνω τέχνη αλλά σε κάθε εκφραση της ζωής. Οι φίλοι μου απορούν (και εγω μερικές φορές) πως καταφέρνω να οργανωνω τοσα πολλά πραγματα-ομάδες, δραστηριότητες, χωρίς κόπο. Τα οργανωνω φαινεται στο μυαλό μου πρωτα. emoticon smile Η δημιουργική μου ιδιοσυγκρασια κάνει τη δουλειά. Οχι εγω.
Αυτήν την ικανότητα την έχουν δαιμονοποιήσει ή εκθειάσει διάφοροι ανα τους αιωνες. Όραμα, ενόραση, προφητείες, ακόμα και ως χρίσμα Θεού αναφέρεται στη Βίβλο κ.α. Brain storming στο πιο μαζικό και αστικοποιημένο. Λειτουργία του δεξιού βουβού ημισφαιρίου λενε οι νευροφυσιολόγοι. Μπορεί ο αρχέγονος καλλιτέχνης να λατρευτηκε ως μύστης και ιερέας, σήμερα αυτές οι ικανότητες έχουν περάσει στην σφαίρα της διαταραχής (ο μανιοκαταθλιπτικός ενηλικας καλλιτέχνης, το ελλειμματικής προσοχής δημιουργικό παιδί.
Αυτά τα μυαλά δεν ενθουσιάζονται με το 1+1=2. Αλλά με όλους τους πιθανούς συνδιασμούς αυτων των αριθμητικών συμβόλων. Δεν κατανοούν γιατι είναι τόσο σημαντικό το αθροισμα "2" όταν μπορέις να έχεις με τα ίδια νουμερα και το μεγαλύτερο 112. Αυτή η ικανότητα είναι πέρα από τον ορισμό της Σκέψης και όταν έχει πρακτική εφαρμογή κάνει θαυματα. Είναι μια "κατάσταση" που έρχεται το άτομο με την δημιουργική ευφυΐα (παραστατική, μουσική κ.τλπ) για αυτό και μοιάζει κάπως σα να μετατίθεται "αλλού". Όχι δεν πέφτεις σε εκσταση. Μέσα στο μυαλό σου συμβαίνει κάτι τέτοιο: είναι απλά σα να κατασκευάζεις ένα κτίριο: σταδιακά χτίζεται η σκέψη σου από τα θεμέλια μέχρι την οροφή και καθώς η σκέψη προχωράει λύνεις μέσα σου και κάθε παραγοντα που μπορεί να επηρεάσει το χτίσιμο ενώ παράλληλα σκέφτεσαι όλες τις παραμέτρους και τις δυνατότητες. Πολλές φορές αυτη η κατάσταση ειναι βασανιστική, αλλοτε χρονοβόρα, κάποιες φορές ολοκληρώνεται με πολύ φυσικό και άμεσο τροπο. Είχα παρατηρησει στον εαυτό μου, τα χρόνια που έκανα πιο συχνα εκθέσεις, πως μετά από τέτοιες "μεταβάσεις" το κατασκευαστικό κομμάτι λυνοταν ευκολα και χωρίς επιπλοκές.
Θα ήμουν κάπου στα 35 όταν συνειδητοποίησα πώς λειτουργει αυτο το μαγικό. Τα τελευταία χρόνια εχω κατανοήσει πως το μαγικό δε συμβαινει μονο όταν κάνω τέχνη αλλά σε κάθε εκφραση της ζωής. Οι φίλοι μου απορούν (και εγω μερικές φορές) πως καταφέρνω να οργανωνω τοσα πολλά πραγματα-ομάδες, δραστηριότητες, χωρίς κόπο. Τα οργανωνω φαινεται στο μυαλό μου πρωτα. emoticon smile Η δημιουργική μου ιδιοσυγκρασια κάνει τη δουλειά. Οχι εγω.
Όπως έχω πει και στο παρελθον πολλες φορές η τεχνη δεν είναι μια υπόθεση Αισθητικής. Η Τεχνη είναι θέμα Επιβίωσης. Η δημιουργική ευφυΐα έφερε το ανθρώπινο ειδος εκεί που ειναι σήμερα.
Και γιατί σας τα λέω αυτά ; Πριν λίγο ήρθες στην τάξη μου ένα "παραξενο" παιδί. Το "προβληματικό", "δυσκολο" και "υπερκινητικό με έλλειψη συγκέντρωσης παιδί" (για κάποιους) έγινε μπροστά στα μάτια μου ο Δημιουργός και ο μάγος των υλικών.
Και κάθε φορά που βλέπω αυτά τα παιδιά, ένα άλλο παιδί που είναι κρυμμένο βαθιά μεσα μου, χαμογελάει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου