Μόνος νόμιμος τρόπος διδασκαλίας είναι οι φωτοτυπίες από τα βοηθήματα. Ποια Τέχνη;;;

Πριν ακόμα επεξεργαστώ μέσα μου την μικρή επιτυχία που συνέβη στην ημερίδα της Παρασκευής όπου τονίστηκε απο παιδαγωγούς και καλλιτέχνες η σπουδαιότητα της Τέχνης στην ολόπλευρη ανάπτυξη του παιδιού, φίλος επικοινώνησε μαζί μου για να μου πει πως δέχθηκε αναφορά στην υπηρεσία από γονέα με βασική κατηγορία πως αντί να χρησιμοποιεί την κλασική μέθοδο της μετωπικής διδασκαλίας, του βιβλίου και της ..φωτοτυπίας, χρησιμοποίησε τα εργαλεία της θεατρο-παιδαγωγικής για να διδάξει μαθηματικά, γλώσσα κ.α.

Αν και η πλειοψηφία των γονέων αποδέχθηκε την μέθοδό του, αν και οι σύμβουλοι, οι διευθυντές, οι προϊστάμενοι κτλπ "Κατανοούν" "αποδέχονται" και "αναγνωρίζουν" την παιδαγωγική αξία αυτής της μεθόδου, ο συνάδερφος θα διασυρθεί με τη διαδικασία της ΕΔΕ επειδή δεν υπάρχει σχετική εγκύκλιος.Aυτό σημαίνει πως μέχρι να διαλευκανθεί η υπόθεση, θα είναι σε διαθεσιμότητα και θα πληρώνεται ένα μέρος του μισθού του.

Το καλύτερο θα το ακούσετε τώρα: Ο συνάδερφος επικαλέστηκε πως σύμφωνα με το ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ που έχει "δρομολογηθεί" τα τελευταία χρόνια, έχει το δικαίωμα να δοκιμάζει τα εργαλεία της Τέχνης για να διδάξει το γνωστικό του αντικείμενο. Και επικαλέστηκε πολλά σημεία από αυτό το ΝΕΟ ΑΠΣ.

Όμως..αυτό το ΑΠΣ του ΝΕΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ δεν έχει νομική κάλυψη γιατί ΔΕΝ εχει πάρει ΦΕΚ. Οπότε ο συνάδερφος είναι εκτεθειμένος γιατί έπρεπε να το ήξερε. "Μα..μας κάνατε τοσα σεμινάρια πάνω σε αυτό το ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ... Μας βάλατε να κάνουμε σεμινάρια και σε άλλους πάνω στις αρχές της Δημιουργικής διδασκαλίας και τωρα μας λέτε/νε πως είναι...."παράνομο";. 

Ναι είπαν οι σύμβουλοι.
Ναι είπαν οι διευθυντές.
Ναι είπαν οι συνδικαλιστές.

Η εκπαίδευση ήταν πάντα συντηρητική και αυτό έχει παγιωθεί εδω και καιρό. Το σύστημα προστατεύει τον εαυτό του από την προσπάθεια ανανέωσης και καινοτομίας που θα προσπαθήσουν μεμονωμένοι συνάδερφοι να φέρουν. Που και που ακούς για περιπτώσεις που φτάνουν στα άκρα. Τέτοια φαινόμενα όμως είναι καθημερινά σε κάθε σχολείο και για κάθε δάσκαλο που προσπαθεί να εφαρμόσει αυτά που έχει εκπαιδευτεί και δεν αποδέχεται απλά τον διεκπεραιωτικό ρόλο του κρατικού υπαλλήλου.

Αλλά σκέφτομαι και από την άλλη μήπως "μας ξέφυγε" σαν κλάδος ένα πεδίο μαχών, αυτό της Ενίσχυσης του παιδαγωγικού μας Λόγου; Πως και δεν το είδαμε να έρχεται;;;;

Περιπτώσεις σαν και αυτήν αποδεικνύουν περίτρανα γιατί ΔΕΝ πρέπει να γίνει οποιοδήποτε είδος αξιολόγησης από ένα σύστημα που δεν έχει αξιολογήσει ποτέ τον εαυτό του. Ο Λόγος; απλά οι ικανοί και εκείνοι με όραμα θα την πληρώσουν.

Τον συνάδερφο θα τον υποστηρίξουμε με κάθε τρόπο. Μιλάει με δικηγόρο και ένα συνδικαλιστικό όργανο.
Περιμένω ενημέρωση....

7-2-2016
Η περίπτωση είναι σε εξέλιξη.

Ενημερωθήκαμε από άλλες πηγές πως υπάρχουν τελικά σχετικά ΦΕΚ που μπορούν να τον καλύψουν για περισσότερο διαθεματικές δράσεις σε σύνδεση με το γνωστικό του αντικείμενο.

20-2-16

Tελικά ΔΕΝ υπήρχε ΦΕΚ. Ο συνάδερφος απομακρύνθηκε από την τάξη του και μετακινήθηκε στο Ολοήμερο. Και κανένας δεν υπήρχε για να τον υπερασπιστεί και να τον προστατεύσει.

Περαστικά μας.

Marie Suzuki: Nobody can see, 2007

Η παιδαγωγική αξία της ελευθερης χρήσης των ανακυκλώσιμων υλικών

Φέτος είπα να φέρω λίγο περισσότερο από τα σχολεία Reggio Emilia στο εργαστήριο των εικαστικών.

Τι είναι τα σχολεία αυτά μπορείτε να πάρετε μια ιδέα από ένα παλαιότερο άρθρο μου ΕΔΩ ή να ρίξετε μια ματιά στην επίσημη σελίδα τους EΔΩ.

Αν χωράει να τα περιγράψεις σε μία φράση, θα λέγαμε πως είναι το εκπαιδευτικό μοντέλο που εφάρμοσε στην πράξη τον Dewey, τον Vygotsky και τον Gardner.

Τα Reggio Emilia αποστομώνουν εκείνους που μιλάνε για δημοκρατική εκπαίδευση στις πρακτικές τους γιατί δημοκρατική εκπαίδευση νοείται μόνο όταν το παιδί αποφασίζει μόνο του πως θα εργαστεί, τα θέματά που θα επιλέξει και τους χρόνους.

Αυτή η διάσταση νομίζω πως είναι κατανοητό πως δεν μπορεί να αφορά σε πρακτικές όπου τα παιδιά καλούνται απλά να επιχρωματίσουν φωτοτυπίες ή να ολοκληρώσουν εργασίες που έχουν ξεκινήσει οι δάσκαλοι.

Έτσι φέτος δώσαμε έμφαση στα ανακυκλώσιμα υλικά και στην ελεύθερη και ανοικτή χρήση τους.

Ένας χώρος διαμορφώθηκε στην αίθουσα ως η γωνιά της ανακύκλωσης. Τα παιδιά συγκεντρώνουν όλη την εβδομάδα άχρηστα αντικείμενα και τα φέρνουν στην τάξη. Κάποια παιδιά τα ταξινομούν και κάποια γίνονται οι υπεύθυνοι της ανακύκλωσης για να τη διατηρούν καθαρή και τακτοποιημένη

Τα παιδιά αφήνονται ελεύθερα να συνδυάσουν ότι υλικό επιθυμούν και να χρησιμοποιήσουν κόλλες , σπάγκους, χαρτοταινίες για να τα συνδέσουν. Τα αντικείμενα γίνονται ότι τα παιδιά αποφασίσουν, μηχανές, κτίρια, ρομπότ, μπουτονιέρες, φαγητά.

Τα έργα που προκύπτουν δεν μπορούν να θεωρηθούν αντικείμενα αισθητικής αξίας σύμφωνα με την αισθητική των ενηλίκων. Η παιδαγωγική τους αξία ωστόσο είναι ανεκτίμητη γιατί κουβαλούν την ανάγκη για μίμηση της ενήλικης ζωής όπως το πρώιμο σχέδιο, η πρώτη μιμητική γραφή ή η αρχική (άναρθρη) ομιλία.Τα δημιουργήματά τους κουβαλούν την ανάγκη του παιδιού να ερμηνεύσει το πως λειτουργεί ο κόσμος των ενηλίκων. Μια προσπάθεια να μελετηθούν οι διαστάσεις των πραγμάτων που τα περιβάλει, να κατανοήσουν τους μηχανισμούς , τη μηχανική, τον χώρο, τις χρήσεις. Οι λογικές αλληλουχίες και τα προβλήματα που καλείται το παιδί να λύσει μέσα από αυτές τις ανοικτές κατασκευές συναντώνται στο μάθημα των μαθηματικών και είναι το ίδιο αποτελεσματικές ως προς την καλλιέργεια της ευφυιας και τις μαθηματικής σκέψης όσο θα ήταν και η εξάσκηση σε αριθμητικές πράξεις πάνω στο χαρτί.

Επιπλέον το παιδί ενθουσιάζεται γιατί γίνεται δημιουργός, αυτόνομος, τολμηρός εφευρέτης και αποκτά μια βαθιά ικανοποίηση της αυτοεκτίμησης του, αφού καταφέρνει να δημιουργήσει κάτι από το μηδέν.

Αυτές οι γωνιές ανοικτών υλικών θα μπορούσαν να υπάρχουν σε κάθε τάξη και όχι μόνο στο μάθημα των εικαστικών. Θα μπορούσαν επιπλέον να λειτουργήσουν ως επαινετική εργασία και break ή σαν προέκταση θεωρητικών μαθημάτων . Αντί να γίνει η ανάθεση για εργασία στο σπίτι, το μόνιμο εργαστήριο-πάγκος στην σχολική αίθουσα θα μπορούσε να παρέχει τις πρώτες ύλες για να αυτοσχεδιάσουν τα project των μαθημάτων. Η σχολικές εργασίες-παρουσιάσεις θα μπορούσαν να ξεφύγουν από το παρωχημένο και βολικό για τον δάσκαλο κλασικό project πάνω στο χαρτόνι κανσον που θα κολληθεί στον τοίχο και να γίνει μια ελεύθερη κατασκευή που είμαι σίγουρη πως θα οδηγήσει σε νέους δρόμους την εκπαιδευτική διαδικασία.