Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

Τελικά οι λέξεις είναι σπόροι


Με βρήκε μια "φίλη" στο face book. Δεν είχαμε μιλήσει πολύ, αλλά όπως μου είπε παρακολουθεί τη Η Τέχνη στο σχολείο-Childhood Art Project
σελίδα μου  :

Μέσα εκεί βρηκε μια  ιστορία  που θα βρείτε και στο ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ.
Την ιστορία Οι λέξεις είναι σπόροι.

Την μοιράστηκε με τους μαθητές της και μεσα απο αυτο το μάθημα βγήκαν πολλά όμορφα που κάποια θα διαβάσετε στο μήνυμά της παρακάτω.

Το σημαντικό είναι πως μια μικρή ιστορία από την καθημερινότητα του σχολείου, ταξίδεψε στην άλλη άκρη του νομου και βοήθησε κάποιους μαθητές να έρθουν πιο κοντά στην αλήθεια του πόσο πολύ χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Και ίσως αυτή η ιστορία, σαν ένα μικρό σποράκι στον άνεμο,  να έχεi ταξιδέψει ακόμα πιο μακριά και να έχει γεννήσει πανέμορφα και πανύψηλα αειθαλή δέντρα.
Και αυτό ίσως να μην το μάθουμε ποτέ.
Αλλά δεν έχει και τόσο σημασία.
Σημασία έχει να βλέπουμε τα δικά μας δέντρα να φουντώνουν.. :-)

Διαβάστε παρακάτω το προσωπικό της μήνυμα.


  • Πριν από δυο βδομάδες μοιράστηκα με τους μαθητές μου της Α' Γυμνασίου, την ιστορία σας "Οι λέξεις είναι σπόροι'. Είχα προγραμματίσει να μιλήσουμε για την ταυτότητα και την διαφορετικότητα. Το κείμενό σου μου φάνηκε ιδανικό για να τους ενεργοποιήσω. Πράγματι κάναμε έναν πολύ εποικοδομητικό διάλογο και ιδιαίτερα οι μαθητές του Α2 μου έκαναν πολλές ερωτήσεις για το σχολείο σας, το Blog... Η Κωνσταντίνα μ' ενθουσιασμό ζήτησε να γράψουμε όλοι στα χέρια μας οι λέξεις είναι σπόροι και αφού σκεφτήκαμε διάφορες ιδέες για να σας ευχαριστήσουμε, η πλειοψηφία της τάξης ζήτησε να σας ετοιμάσουμε χριστουγεννιάτικη κάρτα. Κι έτσι κι έγινε την Πέμπτη που μας πέρασε. Αυτή την όψη έχει η κάρτα μας και μπορώ να στην στείλω ταχυδρομικά σε όποια διεύθυνση θέλεις. Στέλνω τις ευχαριστίες μου για την βοήθεια που έλαβα μέσα από το blog και εύχομαι το 2014 να είναι ακόμη πιο τυχερό για σένα και τους μαθητές σου..


  • Και αυτά είναι τα λόγια που συνόδεψαν την κάρτα που έστειλαν στο σχολείο μας:


Προς τον αξιότιμο σύλλογο διδασκόντων
Ονομάζομαι Δώρα Βακά και είμαι εκπαιδευτικός στο αντικείμενο της Οικιακής Οικονομίας στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Φέτος συνεργάζομαι με το 5ο Γυμνάσιο Ηλιούπολης και με το 1ο Γυμνάσιο Υμηττού. Παρακολουθώ τις ενδιαφέρουσες δράσεις σας μέσα από το Blog της Έλενας Καραγιάννη. Οι ιστορίες των μικρών σας μαθητών με γεμίζουν χαρά και συγκίνηση και πάντα σκέφτομαι αν μπορώ να αξιοποιήσω κάποιες από αυτές και στις δικές μου τάξεις. Τελικά πριν δυο εβδομάδες αποφάσισα να χρησιμοποιήσω μια από αυτές στο μάθημα που θα τους έκανα για την ταυτότητα και την διαφορετικότητα. Πριν τους διαβάσω το σχετικό κείμενο, τους έκανα μια μικρή εισαγωγή για το σχολείο σας και το σχετικό blog, σύμφωνα πάντα με την προσωπική μου εκτίμηση. Τους ενημέρωσα ότι το κείμενο το χρησιμοποιώ για να ενεργοποιηθεί η τάξη και να μοιραστούμε όλοι τις προσωπικές μας ιστορίες. Η ιστορία από το σχολείο σας, στο blog φέρει το όνομα "οι λέξεις είναι σπόροι". Με το τέλος της ανάγνωσης και της περιγραφής της φωτογραφίας που το συνοδεύει η Κωνσταντίνα φώναξε ενθουσιασμένη : "Ας γράψουμε όλοι στα χέρια μας οι λέξεις είναι σπόροι". Όλη η τάξη είχε ενθουσιαστεί και οι μαθητές με βομβάρδιζαν με ερωτήσεις. Πως την λένε τη δασκάλα τους, πόσο παιδιά έχει το σχολείο, μπορούμε να πάμε να τους δούμε, πόσο μακριά είναι και άλλες παρόμοιες ερωτήσεις. Για να τους επαναφέρω σε τάξη τους είπα να σκεφτούμε όλοι μαζί έναν τρόπο για να σας ευχαριστήσουμε που μοιράζεστε την ιστορία σας τόσο απλόχερα. Η απόφαση ήταν να σας στείλουμε μια κάρτα με τις ευχές μας. Αφού καταλήξαμε, όλοι οι μαθητές ήθελα να εκμυστηρευτούν τις δικές τους ιστορίες και κλείνοντας συμφωνήσαμε πως πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί στον τρόπο με τον οποίο χαρακτηρίζουμε τους άλλους. Είχαν πολλές ιστορίες να μοιραστούν από την περσινή τους χρονιά. Οι μικροί μου μαθητές (Α' τάξη) πρέπει να πέρασαν μια δύσκολη χρονιά.... Στο τέλος της ώρας αφού τους είπα και την δική μου ιστορία ο πιο μοναχικός μαθητής της τάξης, ζήτησε από έναν συμμαθητή του να μου δώσει ένα φυλαχτό.. Η Πέμπτη που μας πέρασε ήταν μια ξεχωριστή μέρα για τους μαθητές, ήταν η μέρα των βαθμών. Για να αποφορτίσω την ατμόσφαιρα είχα σκεφτεί να τους πάω εκείνη την ημέρα την Χριστουγεννιάτικη κάρτα για να την συμπληρώσουμε όταν θα ολοκληρώναμε το μάθημα που είχα προγραμματίσει. Μάλιστα μου έκαναν παράπονα που δεν τους το θύμισα νωρίτερα για να έχουν σκεφτεί τις ευχές τους από το σπίτι, δεν ήθελα να γράψουν ένα ξερό χρόνια πολλά. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που από υπερηφάνεια δεν συμπλήρωσαν την κάρτα, ήθελαν να είναι κάτι ξεχωριστό. Το δέχτηκα και δεν τους πίεσα παραπάνω.
Με την σειρά μου στέλνω σε όλους τους δασκάλους και του μαθητές του 2ου Δημοτικού Αχαρνών τις θερμότερες ευχές μου για να έχετε όλοι καλές γιορτές και να κάνετε το 2014 να δείχνει καλύτερο από το έτος που αφήνουμε. Να είστε γεροί, δυνατοί για να συνεχίσετε να μιλάτε στις ψυχές των μαθητών σας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου