Ένα κορίτσι από την Ινδία

Σήμερα στο προαύλιο είχα κουβέντα (στα αγγλικά) με την μικρή Κ., της ΣΤ. Η Κ. ήρθε στην Ελλάδα από την Ινδία με την οικογένειά της, πριν από 1,5 χρόνο. Το μικρό κορίτσι λάμπει από χαρά καθώς μιλάει, γιατι όπως ειπε, εδώ στην Ελλάδα μπορεί να φοράει οτι θέλει και εχει ελπίδα, πως αν και κορίτσι, θα καταφέρει να σπουδάσει για να γινει Γιατρός. Ναι. Γιατρός για να βοηθήσει τα φτωχά παιδιά της χώρας της.
Μοιράστηκε μαζί μου τις εμπειρίες της και τις κακουχίες της οικογένειάς της. Η ίδια δεν είχε κάποια ρατσιστική παρενόχληση αλλά σε μια φίλη της Ινδή από άλλο σχολείο, της ζητήθηκε από τους συμμαθητές, να κόψει λίγο τις φλέβες της για να δουν εαν το χρώμα στο αίμα της είναι κόκκινο ή "μελαψό", όπως το δέρμα της.
Η Κ. όμως δεν ανησυχεί. Ούτε μια στιγμή δεν της ξέφυγε κάτι αρνητικό για την Ελλάδα ή τους Έλληνες. Γιατι αισθάνεται ευγνωμοσύνη που βρίσκεται σε αυτήν την όμορφη και ελεύθερη χώρα (είπε). Και Ναι. Τώρα πια, έχει ελπίδα (είπε).

Και εγώ αισθάνθηκα μια ζεστασιά μέσα στα σωθικά μου.
Και μια ανήσυχη ορμή και ανυπομονησία. Και μια τεράστια ευγνωμοσύνη που είμαι εδώ, παρούσα σε αυτό το θαύμα που κυοφορεί η Ευλογημένη αυτή Γη.