Εμψυχώνοντας τον εμψυχωτή.

Εμψυχώνοντας τον εμψυχωτή 
(ή Εμψυχώνοντας τον Δάσκαλο Καλλιτέχνη).

(Ελένη Καραγιάννη, 2014. Εικαστική Παιδεία, τεύχος 30)

Εμψυχώνοντας τον εμψυχωτή

Ο Freud είχε πει πως τα αδύνατα επαγγέλματα είναι τρία: ο ψυχοθεραπευτής, ο πολιτικός και ο δάσκαλος.

Όλοι εμείς οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί μπορούμε με πολλούς τρόπους να αποδείξουμε πραγματικά γιατί στη χώρα αυτή το επάγγελμα του εκπαιδευτικού ματαιώνεται συνεχώς. Ο Έλληνας δάσκαλος, δουλεύει σε ένα αναχρονιστικό και χωρίς ταυτότητα εκπαιδευτικό σύστημα που παρά τις προθέσεις της ηγεσίας δεν έχει καταφέρει ακόμα να εφαρμόσει ούτε τις βασικές αρχές της παιδαγωγικής που διδάσκουν οι σχολές, δηλαδή ένα σχολείο που θα ενθαρρύνει την ανάπτυξη των ικανοτήτων του παιδιού, θα το βοηθήσει να συνδεθεί με την πραγματική ζωή και θα ενθαρρύνει την αλληλεπίδραση με τους άλλους (Edwards and all, 2006).

Το κύριο σημείο αποτυχίας του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος είναι ότι δεν κατάφερε να δει το μαθητή ως μία οργανωμένη αυτόνομη, ανεξάρτητη ολότητα, αποτελούμενη από αλληλοσυνδεόμενες διεργασίες, π.χ. βιολογικές, ψυχοκοινωνικές, οικονομικές, πολιτισμικές. Αντίθετα απευθύνεται «εξειδικευμένα» στο νοητικό σύστημα του μαθητή και μάλιστα το βλέπει σαν ένα άβουλο υποδοχέα ασύνδετων μεμονωμένων ερεθισμάτων (Τοδούλου, 2010). Το παρόν εκπαιδευτικό σύστημα βασίζει την επιτυχία του στην προϋπόθεση ο μαθητής να μη μιλάει, να μην κινείται και να αφομοιώνει πρόθυμα προβλεπόμενες συμπεριφορές. Αναπόφευκτα αυτές οι ευνουχίστηκες νοοτροπίες υιοθετούνται και από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, αφού συχνά διαπιστώνουμε πως θεωρείται επιτυχημένος ο εκπαιδευτικός εκείνος που θα κρατήσει τα παιδιά τρομοκρατημένα, ακίνητα και αμίλητα πάνω στο θρανίο τους.

Και εκεί λοιπόν μέσα σε αυτό το εχθρικό για την παιδική ηλικία περιβάλλον, συμβαίνει κάτι μαγικό.

Στο ελληνικό σχολείο του μη μιλάς και μη γελάς, για μια μόνο φορά την εβδομάδα μπαίνει στην τάξη ένας Παράξενος. Αυτός ενθουσιάζεται με τις μουντζούρες των μαθητών του, καταλαβαίνει τις μυστήριες φωνές που βγάζουν τα χρώματα όταν τα ανακατεύεις και αφουγκράζεται το συναίσθημα μιας απλής γραμμής. Είναι ο μόνος που μπορεί να καταλάβει την ανάγκη των παιδιών να εκφράζονται με όσους τρόπους διαθέτoυν (Edwards and all, 2006). Αυτός συνήθως τους επιτρέπει να μιλάνε μέσα στην τάξη για να εξηγούν τα έργα τους στην ομάδα, ακόμα και να σηκωθούν από την καρέκλα για να ανταλλάξουν υλικά. Αυτός ο Παράξενος καμιά φορά δημιουργεί χώρους μέσα στην αίθουσα για να δουλέψουν ομαδικά ώστε να κάνουν καινούριους φίλους και τα αφήνει να κόβουν στραβά τα χαρτιά ή να χρωματίζουν εκτός περιγράμματος. Τους επιτρέπει να παραβιάζουν τους κανόνες, ενθουσιάζεται με τις παράξενες και αλλόκοτες ιδέες, ενώ μαθαίνει στα παιδιά με έναν πρακτικό τρόπο πως από ένα λάθος μπορούν να γεννηθούν πολύ σπουδαία πράγματα.

Για μια ώρα λοιπόν την εβδομάδα, το παιδί έχει το σχολείο που χρειάζεται. Μια ώρα την εβδομάδα για να ικανοποιηθούν οι πραγματικές κοινωνικό - συναισθηματικές και πολιτισμικές του ανάγκες.

Αυτός ο Παράξενος τι ακριβώς είναι;

Επιτρέψετε μου σε αυτό το σημείο, μια μικρή προσωπική κατάθεση:

H ζωή μου είναι γεμάτη από αυτόν τον αγώνα να κατανοήσω τι από αυτά που είμαι είναι αληθινά και τι προβολές των άλλων. Πέρασα πολλές φάσεις μέχρι να βρω απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα: Υπερηφάνειας, ματαίωσης, ενοχών Υπήρξαν εποχές που νόμιζα πως κάτι λάθος πάει με το μυαλό μου, γιατί αισθανόμουν διαφορετική. Η μητέρα μου είχε μεταφέρει την ιδέα στο μικρό παιδικό μυαλό μου ότι πλάσματα από άλλους κόσμους με είχαν επιλέξει να γίνω κάτι ξεχωριστό: ένας Καλλιτέχνης. Θυμάμαι μικρό παιδάκι πριν με πάρει ο ύπνος να βυθίζομαι σε αυτές τις σκέψεις: “ Γιατί να είναι ξεχωριστοί αυτοί οι Καλλιτέχνες;”. Στα χρόνια που ακολούθησαν συνειδητοποίησα πόσο δύσκολο είναι να κρατήσεις το δέος αυτό του Ξεχωριστού. Στο γοητευτικό ερώτημα της παιδικής μου ηλικίας, στα χρόνια που ακολούθησαν, προστέθηκε ένα άγχος: άρχισα να ακούω ή να διαισθάνομαι τα πρώτα στερεότυπα: ο δυσλεξικός, ο μανιοκαταθλιπτικός, ο παράξενος, ο διαταραγμένος, κ.α.. Έμοιαζε σα να ξύπνησα ξαφνικά σε έναν κόσμο εχθρικό, γεμάτο προκαταλήψεις. Είχα μάθει πια στο πετσί μου πως αυτός ο κόσμος μοιάζει σα να αγαπά τον καλλιτέχνη και να τον μισεί την ίδια στιγμή”.

“...they will attempt to destroy anything that differs from their own

not being able to create art they will not understand art

they will consider their failure as creators only as a failure of the world...”

Charles Bukowski - The Genius Of The Crowd (1966)

Αν και ο Freud προσεγγίσει την τέχνη σαν μια διαφορετική μορφή νεύρωσης, θέση που αμφισβητήθηκε από νεώτερούς του (Jung,2004) ωστόσο έδωσε μια ερμηνεία γύρω από την υπόσταση του καλλιτέχνη.

Αυτός λοιπόν διαφέρει από τους άλλους ανθρώπους στο σημείο ότι διαθέτει τις τεχνικές γνώσεις, τις ικανότητες και τη συναισθηματική εμπλοκή με το έργο του για να παρουσιάσει τα “ωμά, τα αηδιαστικά τα διεστραμμένα ή τα αδιάφορα, τα απόκρυφα- ένστικτα-επιθυμίες και φαντασιώσεις του εσωτερικού ανθρώπου, με έναν όμορφο και αποδεκτό τρόπο, αφαιρώντας από αυτά την ντροπή. Μεταφράζει με σύμβολα τις ντροπιαστικές φαντασιώσεις μας, σε κάτι εκλεπτυσμένο, διανοητικό και απολαυστικό. Ο καλλιτέχνης-ποιητής δημιουργεί κάτι που λατρεύουμε και θαυμάζουμε και μέσα από την επαφή μας με ένα έργο τέχνης προσεγγίζουμε τις δικές μας φαντασιώσεις και επιθυμίες χωρίς ντροπή (Freud, 2006).

Πάντα από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας ο καλλιτέχνης έψαχνε την ταυτότητα και τη θέση του στην κοινωνία. Άλλοτε αντιδρούσε, άλλοτε αφομοίωνε τα στερεότυπα.

Ξεχώρισα μερικές ιστορικές αναφορές γύρω από αυτά τα στερεότυπα:

Στις αρχαίες θρησκείες ήταν εκείνος που έφτιαχνε πράγματα με τα χέρια του κάτω από το χρίσμα της σοφίας που του είχε προσφέρει ο Θεός ώστε να δαμάζει τα υλικά. Ήταν ο Άγιος, ο Μύστης, ο Μάγος. Στο βιβλίο Έξοδος της Παλαιάς Διαθήκης (850 π.χ.) διαβάζουμε για τον Βεσαλεήλ. Αυτός όπως λέει το κείμενο, είχε άφθονο το πνεύμα του Θεού μέσα του και μια ιδιαίτερη αντίληψη στις τέχνες και στα υλικά για να εκτελεί όλα όσα ο Θεός τον διέταζε. (Έξοδος κ.31,εδ.1-6)

Στην εποχή της κλασικής αρχαιότητας ο καλλιτέχνης χάνει τη μεταφυσική του υπόσταση. Είναι η εποχή που δεν διαχωρίζεται με σαφήνεια το καλλιτεχνικό και πνευματικό έργο και ο ρόλος του καλλιτέχνη έχει υποβιβαστεί σε αυτόν του τεχνίτη (Λαμπράκη,1988).

Στην Αναγέννηση όπως ξέρουμε εμφανίστηκε η ιδέα του Μοναδικού έργου. Ο καλλιτέχνης μεταστρέφεται σε έναν εφευρετικό και παντοδύναμο δημιουργό ψευδαισθήσεων. Είναι η εποχή που ανακαλύφθηκε η δύναμη της εικόνας και όχι μόνο αναβαθμίστηκε ο ρόλος του, αλλά ξεπέρασε τον ποιητή και τον μουσικό. Ο καλλιτέχνης γίνεται το δεξί χέρι των ισχυρών και κερδίζει εξουσία και πολλά χρήματα (Λαμπράκη, 1991).

Τον 19ο αιώνα το πρότυπο του καλλιτέχνη μαζί με την ακαδημαϊκή ιδιότητα, αποκτά και τις πρώτες ψυχικές διαταραχές, ως επακόλουθο της υψηλής διάνοιάς του. Συνεχίζει ωστόσο να παραμένει σε εξάρτηση από τους δυνατούς, αν και με την άνοδο της αστικής τάξης άρχισε να αμφισβητείται η παντοδυναμία του. Έγινε αναλώσιμος, χειραγωγείται και καταπιέζεται από τους έμπορους και τους τραπεζίτες και τότε για πρώτη φορά εμφανίστηκε η εικόνα του μανιοκαταθλιπτικού καλλιτέχνη και της βασανισμένης ευφυΐας. Ο ίδιος κατέφυγε στη ιδιορρυθμία και τη μελαγχολία για να δικαιολογήσει ή για να κρύψει την κοινωνική του αχρηστία. Οι ίδιες οι Ακαδημίες και μέσα από την θεωρητική οριοθέτηση της αποδεκτής τέχνης συνέβαλαν στη δημιουργία των απορριφθέντων και βασανισμένων ιδιοφυιών- καλλιτεχνών .(Δασκαλοθανάσης, 2004).

Σήμερα τι έχει αλλάξει; Σήμερα διαπιστώνουμε πως τα στερεότυπα συνεχίζουν να ανακυκλώνονται ιδιαίτερα από κύκλους καλλιτεχνών ή θεωρητικών που για εμπορικούς λόγους θέλουν να κρατήσουν το μύθο της απροσπέλαστης και κάπως διαταραγμένης ιδιοφυΐας στο βάθρο της διανόησης. Οι κοινωνικές ανάγκες ωστόσο έχουν αλλάξει γιαυτό όλο και πιο συχνά ακούμε φωνές από το πεδίο των ανθρωπιστικών επιστημών να αναγνωρίζουν τη σύνδεση της τέχνης με διάφορες θεματικές τους.

Και είναι οι ίδιες οι Ανθρωπιστικές επιστήμες που ακυρώνουν την υπόθεση Υψηλή Τέχνη και καλλιτεχνική ιδιοφυΐα, υποστηρίζοντας πως στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κάποιος επιστημονικός τρόπος για να “μετρήσουμε” ποια είναι η υψηλής και ποια η χαμηλής αξίας Τέχνη και πως όλο αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια σειρά από κοινωνικές κατασκευές (Δραγωνά και συν, 2001). Κατά συνέπεια το έργο τέχνης ερμηνεύεται ως υψηλό σε σχέση μόνο με αυτόν που το αγοράζει, αυτόν που το φτιάχνει και σε σχέση με αυτόν που το παρατηρεί και το αξιολογεί.

Η σύγχρονη αντίληψη θέλει τον καλλιτέχνη απηλλαγμένο από τη μεταφυσική του ιδιότητα και από τα ψυχικά του σύνδρομα. Ο ίδιος ο καλλιτέχνης αρνείται συνειδητά τους παραδοσιακούς ρόλους του δημιουργού, εγκαταλείπει την “προμηθεϊκή” του οπτική, εντάσσει τον εαυτό του στο κοινωνικό σύνολο επί ίσοις όροις, καλεί τον καθένα να τον υποκαταστήσει και προβάλει ένα ανοιχτό συμμετοχικό πρότυπο δημιουργικού ανθρώπου (Δασκαλοθανάσης,2004 ).

Ποιος ο ρόλος του καλλιτέχνη στην Εκπαίδευση;

Ακούμε συχνά από συναδέρφους να λένε πως κρατάνε τον καλλιτέχνη έξω από το σχολείο, ή το δάσκαλο έξω από την εικαστική τους δουλειά. Προσωπικά πιστεύω πως και οι δυο ρόλοι έχουν ως κοινό στόχο τη δημιουργία πολιτισμού που θα βρει έκφραση σε διάφορα επίπεδα κοινωνικών δομών.

Ο Καλλιτέχνης, χρειάζεται να σταθεί με αυτήν τη μοναδική ιδιότητά του στο σχολείο και γενικά στην εκπαιδευτική κοινότητα. Έχει τη δυναμική εξαιτίας της ειδικής αντίληψης που διαθέτει όχι μόνο να επιδράσει στους μαθητές του αλλά να συμβάλει ώστε να ανανεωθεί η εκπαιδευτική διαδικασία γενικά.

Η αποκλίνουσα δημιουργική του σκέψη -προνόμιο των καλλιτεχνών και των επιστημόνων (Παρασκευόπουλος και συν,2008) και η Χωρική/παραστατική του νοημοσύνη όπως καταγράφηκε στη θεωρία της Πολλαπλής νοημοσύνης του Howard Gardner, είναι μοναδικά προσόντα που μπορούν να προσφέρουν πολλές ευκαιρίες ώστε να επινοήσει νέες παιδαγωγικές ιδέες και καινοτόμες πρακτικές που θα επηρεάσουν θετικά το συντηρητικό ελληνικό σχολείο.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα εκπαιδευτικού μοντέλου που αναγνωρίζει θετικά την Καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία και στο οποίο αναφέρομαι συχνά, είναι εκείνο των σχολείων του Reggio Emilia. Αναλυτική αναφορά σε αυτό θα βρείτε στο τεύχος 28 του περιοδικού Εικαστική Παιδεία.

Πρόκειται για ένα μοντέλο εκπαίδευσης που εφαρμόζει τις αρχές του Δημοκρατικού σχολείου όπως το οραματίστηκε ο Ντιούι και βασίζεται στην συναισθηματική αγωγή. Σέβεται και αποδέχεται το Άτομο μαθητή με τις ιδιαιτερότητες του, προσαρμόζεται στις ανάγκες του και ενισχύει τις ικανότητές του. Είναι ένα σχολείο που ακολουθεί τους τρόπους και τους ρυθμούς μάθησης του κάθε παιδιού, ελαστικό, αποκομμένο από στείρες πρακτικές όπως της αποστήθισης ή των προκάτ εργασιών (Edwards and all, 2006).

Είναι το μακροβιότερο εκπαιδευτικό μοντέλο αφού ξεκίνησε αμέσως μετά το Β Παγκόσμιο πόλεμο και η καινοτομία που συστήνει είναι η Αναγνώριση της Σπουδαιότητας της Τέχνης στην ολόπλευρη ανάπτυξη του παιδιού. Στα Reggio, ο καλλιτέχνης δάσκαλος έχει μια ξεχωριστή θέση και το Ατελιέ του είναι ο πυρήνας των δράσεων και της ζωής του σχολείου. Έχει ένα γενικό συντονιστικό ρόλο για τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς, αφού τους καθοδηγεί, τους εμπνέει, τους δίνει δημιουργικές ιδέες και τους εκπαιδεύει στις άγνωστες για εκείνους δυνατότητες των υλικών, του χώρου και των παιδιών (Edwards and all, 2006).

Έχοντας όλες αυτές τις σκέψεις κατά νου ας αναθεωρήσουμε τον ρόλο μας στο ελληνικό σχολείο και ας αναθαρρήσουμε. Το φωτεινό, χρωματιστό και περισσότερο δημοκρατικό σχολείο που αξίζει στα παιδιά, θα το φτιάξουμε όλοι εμείς. Κανένας άλλος.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Δασκαλοθανάσης Ν.,(2004) Ο καλλιτέχνης ως ιστορικό υποκείμενο από τον 19ο στον 21ο αιώνα, Αθήνα, Άγρα

Δραγωνά Θ., Σκούρτου Ε., Φραγκιουδάκη Α.,(2001) Εκπαίδευση: Πολιτισμικές διαφορές και κοινωνικές ανισότητες, Πάτρα: Ε.Α.Π., ομάδα εκτέλεσης έργου.

C. Edwards, L.Gandini, G. Forman (2006), Reggio Emilia: Oi χίλιες γλώσσες των παιδιών προσχολικής ηλικίας,Αθήνα, Πατάκη.

Μ.Λ.Πλάκα,(1988) Oι πραγματείες περι ζωγραφικής- Αλμπέρτι και Λεονάρντο, Ηράκλειον Κρήτης,Τυποκρέτα.

Μ.Λ.Πλάκα, (1991) Ο γελωτοποιός και η αλήθεια του, Αθήνα, Καστανιώτης

S.Freud, (2006) TΈΧΝΗ ΚΑΙ ΨΥΧΑΝΆΛΥΣΗ,Αθήνα, Κοροντζής,

Jung, C. G. (2004) Το πνεύμα στον ανθρωπο την Τέχνη και τη Λογοτεχνία,Αθήνα, Ιάμβλιχος

Ι. Παρασκευόπουλος,Σιούτας Ν., Ζημιανίτης Κ., Κουταλέλη Ε., Παναγοπούλου Έ.(2008)- Δημιουργική σκέψη-παραγωγή καινοτόμων και δημιουργικών έργων, Αθήνα, ΥΠΕΕΠΘ, ΓΓΕΕ.

Μ. Πολέμη Τοδούλου, (2010) -Η Συστημική Προσέγγιση -Κλειδί για έναν Νέο Εκπαιδευτικό Σχεδιασμό, Συστημική Εταιρεία Βορείου Ελλάδος,Τεύχος 18, Μετάλογος,

Charles Bukowski (1966 ) Τhe Genious of the Crowd, Cleveland,7 flower Press,

Αγία Γραφή-Παλαιά διαθήκη-Έξοδος,(2000), Αθήνα, Βιβλική εταιρεία,

Το παπούτσι.

Ο Χ. της Β` τάξης με διέκοψε στο μάθημα. Εισέβαλε με φούρια στην αίθουσα σέρνοντας κατα κάποιον τρόπο το μικρό του πόδι.
Δεν με ξαφνιάζει. Έχει μια μεγάλη οικειότητα με τους μεγάλους του σχολείου, ιδιαίτερα τους δασκάλους των ειδικοτήτων. Αν και είναι από τα "αδύναμα" μέλη και  δέχεται συχνά την απόρριψη των συμμαθητών. .

Είχε ξηλωθεί σχεδόν όλη η σόλα στο αθλητικό του παπούτσι.

-Μπορείς να με βοηθήσεις Κυρία;;;


Μπορούσα. Άναψα το πιστόλι της σιλικόνης και τον έβαλα να περιμένει στην έδρα μου. Μουρμούραγε και συνεχώς με διέκοπτε από το μάθημα:
-"Αμάν... Πότε θα ζεσταθεί;"
 Ήθελε να πάει να συνεχίσει το μάθημα της Γυμναστικής.
Του το κόλλησα τελικά αν και οι πολλές παλαιές  στρώσεις από  τη βενζινόκολλα προμήνυαν το μέλλον του παπουτσιού.

Έφυγε τρέχοντας.

Στο σχόλασμα είχα 2 επισκέψεις.
Η μία ήταν πάλι από τον Χι, που ήρθε τρισευτυχισμένος για να μου ανακοινώσει τα  μαντάτα:
-"Η Μαμά είπε πως θα μου πάρει καινούρια ποδοσφαιρικά!!!!Κόκκινα!!!".

Η άλλη επίσκεψη ήταν απο τον Γυμναστή. Ήταν συγκινημένος.

-"Ξέρεις...αυτές τις μαγικές στιγμές στην δουλειά μας δεν μπορεί να τις εξαγοράσει και ο πιο μεγάλος μισθός.Δεν ήξερα πως να τον βοηθήσω με το παπούτσι του. Θα πρέπει να ένοιωθε ντροπιασμένος γιατι είχε προηγηθεί μια σύγκρουση με την ομάδα. Πρότεινα να του το  δέσω με μια χαρτοταινία. Αλλά αυτός είπε:-" Οχι. Θα ξέρει η Κυλία της Ζωγλαφικής!" και έτρεξε κουτσαίνοντας προς το εργαστήριο. Τον είδα λίγη ώρα πιο μετά να βγαίνει  και να εισβάλει στην ομάδα που έπαιζαν ήδη μπάλα..σαν...πως να το πω... Σαν Πρωταθλητής! Να έβλεπες τα μάτια του! Μόνο να τα έβλεπες!"

Και συγκινήθηκα κι εγώ. Για δύο λόγους. Γιατί τα παιδιά Ξέρουν. Ξέρουν ποιος είναι ο ρόλος της Δημιουργικότητας στην ζωή του ανθρώπου.Γι αυτό αγαπούν με ιδιαίτερο τρόπο το μάθημα των Εικαστικών και διαβλέπουν στο δάσκαλο των Εικαστικών τις αρχέγονες δυνάμεις που έχει ευνουχίσει το νοησιαρχικό εκπαιδευτικό σύστημα της Υπέροχης Δυτικής μας Κουλτούρας.

Και Συγκινήθηκα επιπλέον γιατί συνειδητοποίησα  τη δύναμη της προσαρμοστικότητας του Ανθρώπου που διαφαίνεται ακόμα και σε αυτές τις μικρές κινήσεις κοινωνικής "επιβίωσης".
Γι αυτό πιστεύω πως το Bullying είναι άλλη μια νευρωσική κατασκευή της ανώριμης και πλαστικής κοινωνίας που μας επιβάλλουν.

Η σύγκρουση, η αντιπαράθεση, ακόμα και η απόρριψη μας σπρώχνουν προς την ενηλικίωση.
Προς Άλλους και Άλλους τρόπους επιβίωσης.
Ευτυχώς.


Photography by Gregor Collienne

Το παιδί και το δέντρο.

Συνέβη στο Muguli school στη Rwanda, σε ενα διάλειμμα. Όταν ο μπόμπιρας αντιλήφθηκε πόσο πολύ ανησυχούσα που τον έβλεπα πάνω στο δέντρο, τόσο συνέχιζε να ανεβαίνει.
Όσο του φώναζα να κατέβει, τόσο εκείνος σκαρφάλωνε πιο ψηλά. Κάθε δικό μου επιφώνημα φόβου, αντιστοιχούσε σε ένα βήμα πιο ψηλά για εκείνον.
Από κάτω οι συμμαθητές του γελούσαν μαζί μου. Τους φαινόταν "ξεκαρδιστικό" που έβρισκα αφύσικη την εικόνα, ένα παιδί να σκαρφαλώνει πάνω σ ενα δέντρο.
Στο δικό μας Κόσμο, θα βάζαμε εφημερεύοντες για να προστατεύσουμε το παιδί από το... δέντρο και σε κάποιες άλλες περιπτώσεις θα βγάζαμε διάγνωση διαταραχής και θα χαπακώναμε το παιδί για να μείνει ακίνητο.
Και έτσι αυτό θα υποχρεωνόταν να γίνει "φυσιολογικό", πρόθυμο να εξυπηρετήσει τους ρόλους των ενηλίκων: του εκπαιδευτικού που θέλει συνεργάσιμα παιδιά, καθηλωμένα στα θρανία και του γονέα που τα θέλει βιδωμένα στο τάμπλετ και στην τηλεόραση.΄ Ετσι για το καλό τους.

Καλή Αρχή!

Καλή αρχή σήμερα..
Στα παιδάκια και στους δασκάλους τους,
Εδώ, Εκεί, Αλλού.

Mερικές φωτογραφίες από το Kabere School στο Muko (c) Elena Καραγιάννη)

Στις συγκεκριμένες φωτογραφίες, είναι μαθητές της Δ` Δημοτικού την ώρα που ζωγραφίζουν τις ζωγραφιές-δώρα που προορίζονταν για τους μαθητές μου πίσω στην Ελλάδα (θα σας τις δείξω κάποια στιγμή).
Στο βάθος φαίνεται ένας δάσκαλος που καρφώνει τη γιρλάντα με τις ζωγραφιές και τους χαιρετισμούς των μαθητών μου.
Έλαμψαν τα μάτια τους μόλις είδαν αυτές τις πολύχρωμες ζωγραφιές με τις καρδούλες και την Αγάπη που γέμισε τον τοίχο τους.
Κάναμε και μια ώρα μάθημα μαζι. Μια δασκάλα με βοήθησε στη μετάφραση.
Είναι τα πιο ήσυχα παιδιά που δίδαξα ποτέ.
Τους έδωσα σαν θέμα να ζωγραφίσουν αυτό που αισθάνονταν εκείνη τη στιγμή, ακόμα και αν ηταν δυσάρεστο.
Κανένα δεν έδειξε τα συναισθήματά του και ολα ζωγράφισαν σχεδόν το ίδιο:
Αυτοκίνητα, αεροπλάνα, υπολογιστές, σπίτια, δοχεία τροφής, κυρίως δηλαδή αντικείμενα που στερούνται.
Κάποια προσπάθησαν να ζωγραφίσουν το... "πεπτικό σύστημα" καθώς η εικόνα του, τους είχε κάνει εντύπωση από την προηγούμενη ώρα μαθήματος που είχαν μιλήσει γι αυτο με τη δασκάλα τους.

Μετά τη ζωγραφική το ρίξαμε στο χορό..

Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο ολόκληρο για αυτήν την μια ώρα που "δίδαξα" εκεί.

Συνέντευξη στο Mega

To Mega αφιέρωσε λιγο από τον χρόνο του για το ταξίδι στη Ρουάντα.

Είναι φυσικά αδύνατον να χωρέσει 1 ολόκληρη ώρα συζήτησης που είχα με τη δημοσιογράφο σε 3 λεπτά που κράτησε το ρεπορτάζ και φυσικά λείπουν πολύ σημαντικά σημεία, όπως ο στόχος του ταξιδιού που ήταν Ερευνητικός και όχι ανθρωπιστικός, η αναφορά στο εκπαιδευτικό υλικό που θα προκύψει από τα στοιχεία της έρευνας, η δουλειά που θα κάνουμε όλη τη χρονιά με τους Έλληνες συναδέρφους σε όσα περισσότερα μέρη της χώρας μπορούμε, οι αναφορές που έκανα στις ομοιότητες στην εκπαιδευτική κουλτούρα που έχουμε με τη χώρα της Ρουάντα, η ανάγκη για ελληνικά εκπαιδευτικά διαπολιτισμικά εργαλεία κ.α.

Είναι πολύ σημαντικό ωστόσο κάθε ένα λεπτό που προσφέρεται στα ΜΜΕ για να εκφραστεί το επίπεδο της δουλειάς που γίνεται σήμερα στο ελληνικό σχολείο που όπως και οι Ρουαντέζοι συνάδερφοί μας χωρίς ουσιαστική βοήθεια έχουμε το βάρος στις πλάτες μας για να αλλάξουμε τα πράγματα.

πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο:
http://www.megatv.com/megagegonota/summary.asp?catid=27384&subid=2&pubid=33893320

Συνέδριο εκπαιδευτικών εικαστικής αγωγής.

Ξεκινάμε τη Δευτέρα με πολλή όρεξη. Έχω ένα "σπουδαίο" προαίσθημα γι αυτή τη σχολική χρονιά.
Ξεκινάει την Τρίτη και το ετήσιο συνέδριο των εκπαιδευτικών εικαστικών μαθημάτων.
Αν σας βγάλει ο δρόμος, την Παρασκευή 5/9/2014 στις 5μμ θα κλείσω τον κύκλο ομιλιών με την εισήγησή μου:"Ο νέος κοινωνικός-παρεμβατικός ρόλος του δασκάλου καλλιτέχνη".

Θα χαρούμε να σας δουμε από κοντά!

Για το πρόγραμμα του συνεδρίου πατήστε στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://onedrive.live.com/view.aspx?resid=BDB8CC95248B989C!245&ithint=file%2cdoc&app=Word&authkey=!AHTVbgamkzDVZ84

Πάλι μαζί.

Είμαι ενθουσιασμένη γιατι πάλι θα είμαστε μαζί σε αυτή τη νέα σχολική χρονιά!
Ανυπομονώ να συνεχίσουμε όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα που κάνουμε!!!!

Θα σας δω σε λίγες μέρες!
Φιλιά σε όλους!

Συνέντευξη στο ΑΡΧΑΝΟΡΑΜΑ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Ελένη Καραγιάννη - Μια δασκάλα ζωγραφικής από τις Αχαρνές στη Ρουάντα!

July 05, 2014

Η Ελένη Καραγιάννη είναι εικαστικός και δασκάλα εικαστικής αγωγής στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Αχαρνών. Μας τράβηξε την προσοχή γιατί είναι ίσως η πρώτη φορά που ένα μέλος της τοπικής μας κοινωνίας θα συμμετάσχει σε ένα ταξίδι ζωής... στην Αφρική σε αποστολή της ActionAid Ελλάς!!! Είναι μία από τους 4 Έλληνες εκπαιδευτικούς που αυτό το καλοκαίρι θα ταξιδέψουν στην δύσκολη Ρουάντα για ερευνητικούς λόγους! Η κ. Καραγιάννη λίγες μέρες πριν το ταξίδι της (φεύγει για Αφρική στις 06/07/2014) εξήγησε τους λόγους που αποφάσισε να πραγματοποιήσει αυτό το ταξίδι ζωής…

1. Μια δασκάλα ζωγραφικής από τις Αχαρνές στη Ρουάντα! Σε λίγες μέρες θα βρίσκεστε στην Αφρική και συγκεκριμένα στην Ρουάντα! Ποιος είναι ο σκοπός αυτού του μακρινού ταξιδιού σας;

Επιλέχθηκα μαζί με άλλους 4 Έλληνες εκπαιδευτικούς για να συμμετάσχουμε στο πρόγραμμα : Send my Friend to School: learning about the right to education and how to continue to change within a democracy , της Action Aid. Eίναι επιδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή ένωση και συντονίζεται από την ActionAid Αγγλίας. Συμμετέχουν από την Ευρώπη οι: ActionAid Ελλάς, Save the Children (Ρουμανία) και Entreculturas (Ισπανία), ενώ τον αναπτυσσόμενο κόσμο εκπροσωπεί η ActionAid Νιγηρίας.Το ταξίδι γίνεται για ερευνητικούς λόγους, αφού μέσα από την εμπειρία που θα αποκτήσουμε και όλα τα στοιχεία που θα συλλέξουμε (βίντεο, συνεντεύξεις, κ.α.), θα προκύψει ένα εκπαιδευτικό υλικό/πακέτο που θα διανεμηθεί στους Έλληνες εκπαιδευτικούς με προτάσεις/ προσεγγίσεις γύρω από το δικαίωμα της καθολικής πρόσβασης των παιδιών στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Το υλικό θα δημιουργηθεί από εμάς τους πέντε εκπαιδευτικούς της Αποστολής και θα παρουσιαστεί στους συναδέρφους μας μέσα από προγραμματισμένα επιμορφωτικά σεμινάρια.

Αποδέκτες αυτού του έργου θα είναι 30,000 εκπαιδευτικοί στην Ελλάδα, τη Ρουμανία, την Ισπανία και την Αγγλία. Υπολογίζεται ότι 1 εκατομμύριο παιδιά και νέοι θα αποκτήσουν πρόσβαση σε αυτό το εκπαιδευτικό υλικό. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφτείτε τη σελίδα της Action Aid Hellas .

2. Πόσο εύκολο είναι κανείς να πάρει μία τέτοια απόφαση; Να ταξιδέψει σε ένα μέρος άγνωστο, με πολλά προβλήματα και ιδιαιτερότητες;

Όλοι οι συνάδερφοι έχουμε μια κοινή ιστορία στο πως πήραμε την απόφαση. Μόλις διαβάσαμε την εγκύκλιο του ταξιδιού, συνέβη κάτι σαν φωτιά μέσα στο μυαλό και στην καρδιά μας. Ξέραμε πως έπρεπε να πάμε. Δεν υπήρχε τίποτα για να μας εμποδίσει από την απόφασή μας να καταθέσουμε την αίτηση. Τώρα σε δεύτερη φάση, ναι, είναι πολλά που πρέπει να λάβεις υπόψη για ένα τέτοιο ταξίδι, γι αυτό και η προετοιμασία μας από τους υπεύθυνους της Α.Α. διήρκεσε κάπου 3 μήνες. Ένας παράγοντας που μας προβλημάτισε αρκετά ήταν τα εμβόλια που έπρεπε να κάνουμε και η φαρμακευτική αγωγή κατά της ελονοσίας που πρέπει να διαρκέσει αρκετές ημέρες πριν και μετά το ταξίδι .

Σίγουρα, ένα δύσκολο σημείο του ταξιδιού θα είναι η παραμονή μας στο Μούκο. Για 3 μέρες θα φιλοξενηθούμε από οικογένειες ντόπιων στις καλύβες και στις πραγματικές συνθήκες διαβίωσης εκεί, χωρίς ρεύμα και πόσιμο νερό. Θα ακολουθήσουμε το πρόγραμμα τους: θα σηκωθούμε χαράματα για να περπατήσουμε μέσα στο δάσος για να φτάσουμε στο πόσιμο νερό, θα επιστρέψουμε, θα μαγειρέψουμε μαζί με τη μητέρα το φαγητό της οικογένειας, θα κάνουμε όλες τις δουλειές τους σπιτιού μαζί της, θα αρμέξουμε, θα σκάψουμε, θα σπείρουμε, θα ταΐσουμε τα ζώα, κ.α. Άλλη μέρα θα ακολουθήσουμε το πρόγραμμα των παιδιών : θα δούμε από κοντά τις συνθήκες διδασκαλίας, το παιχνίδι τους, τις δυσκολίες τους, κ.α.. Θα ζήσουμε δηλαδή όλα όσα ζουν εκείνοι. Για τρεις μέρες θα βρεθούμε στη θέση αυτών των ανθρώπων.

Ναι θα είναι δύσκολα αλλά αυτή θα είναι μια εμπειρία ζωής! Θα μας αλλάξει σαν ανθρώπους και θα μας προσφέρει ένας νέο πάθος για να μιλήσουμε για τα ανθρωπινά δικαιώματα στα παιδιά μας πίσω στην Ελλάδα.

3. Τι φαντάζεστε πως θα αντικρίσετε φτάνοντας στην Αφρική (Ρουάντα);

Θα συναντήσω μια χώρα όπου το 76% των κατοίκων ζουν με λιγότερο από 1,25 δολάριο την ημέρα, δηλαδή σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Μια χώρα που δεν υπάρχει υγειονομική περίθαλψη, τα παιδιά υποσιτίζονται, γι αυτό και 1 στα 10 πεθαίνει πριν γίνει 5 ετών. Θα συναντήσω μια χώρα πληγωμένη ακόμα από την μεγάλη Γενοκτονία του 1994, όπου αδερφός στράφηκε εναντίον αδερφού και 1 εκατομμύριο ψυχές βρήκαν φρικτό θάνατο. Θα δω ανθρώπους που επέζησαν από τις ματσέτες και θα αγγίξω τις ουλές στα πρόσωπά τους. Θα μιλήσω με νέους έφηβους που γεννήθηκαν από το βιασμό της μητέρας τους στα στρατόπεδα όπου τις είχαν σε περιορισμό τους μήνες της γενοκτονίας. Θα μπω σε σχολικές τάξεις με παιδιά που δεν έχουν δει ποτέ τάμπλετ, κινούμενα σχέδια, ηλεκτρικό ρεύμα ή τρεχούμενο νερό. Θα δω μητέρες που προσπαθούν να καλλιεργήσουν τη δύσκολη γη της Ρουάντας, σχεδόν μόνο με τα χέρια τους και να μεγαλώσουν με τα προϊόντα τους τα παιδιά τους. Θα δω όμως ανθρώπους που παρά τη φτώχεια και τις στερήσεις τους κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο γιατί έχουν καταλάβει πως η Εκπαίδευση είναι ο μόνος δρόμος για να βελτιωθεί η ζωή τους

4. Την είδηση γι’ αυτό το ταξίδι σας τη κάνατε γνωστή και μέσω διαδικτύου, αλλά και εντός του σχολείου προτρέποντας τους μαθητές σας να ζωγραφίσουν κάτι για τους φίλους τους στην Αφρική. Πως αντιμετώπισαν τα παιδιά αυτή την ιδέα;

Ναι. Έχω φτιάξει το blog με τον τίτλο: Μια δασκάλα ζωγραφικής στη Ρουάντα ( http://art-teacher-in-rwanda.blogspot.gr/p/blog-page_5.html ). Σκοπεύω για όσες ημέρες είμαι εκεί και όσο φυσικά έχω τη δυνατότητα για ίντερνετ, να ανεβάζω ότι μου κάνει εντύπωση, ότι με πληγώνει αλλά και ότι μου δίνει χαρά.

Από την πρώτη στιγμή που έμαθα για τη συμμετοχή μου στην αποστολή προσπάθησα να κάνω και τους μαθητές μου συμμέτοχους κατά κάποιο τρόπο στην εμπειρία αυτή. Ότι έβρισκα από τη μελέτη μου για τη χωρά , βίντεο, άρθρα, εικόνες, τις μοιραζόμουν μαζί τους.

Τα παιδιά κατάλαβαν αμέσως γιατί πάω και γιατί είναι σημαντικό. Περάσαμε πολύ έντονες συναισθηματικά στιγμές στην τάξη: κλάψαμε, χορέψαμε και γίναμε Αφρικανοί για λίγο. Δεν τους έκρυψα τίποτα από την ιστορία της Αφρικής γενικά. Ακόμα και κάποια από τα σκοτεινά της σημεία. Ανέφερα με πολύ προσεκτικό τρόπο φυσικά την ιστορία της γενοκτονίας , την δουλεία των Αφρικανών από τους Δυτικούς και γενικά προσπάθησα να τους εξηγήσω πως το στερεότυπο του κατώτερου μαύρου ανθρώπου έχει κατασκευαστεί εδώ και αιώνες για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των δυτικών πολιτισμών (αρπαγή γης και φυσικού πλούτου, φθηνά εργατικά χέρια κ.α.) . Αυτό το ταξίδι και οι ιστορίες από την Αφρική έγιναν η αφορμή για να θυμηθούν έννοιες πιο γνώριμες που διδάσκονται ήδη στο ελληνικό σχολείο ,όπως το Ολοκαύτωμα, ο ρατσισμός, ο φασισμός , κ.α.

Τα παιδιά μου ζωγράφισαν πολλές ζωγραφιές και κάποιες ευχές στα αγγλικά και όλο αυτό το υλικό θα το πάρω μαζί μου για να το προσφέρω ως δώρο φιλίας και αδελφοποίησης στα σχολεία που θα επισκεφτούμε. Περιττό να σας πω πως πάρα πολλά παιδιά μέσα στην παιδική τους αφέλεια προσπάθησαν να με πείσουν να τα πάρω μαζί μου. Κάποια έθεσαν θέμα να πάμε σαν σχολείο εκδρομή στην... Αφρική και άλλα κατέστρωσαν σχέδιο για το πως θα τρυπώσουν κρυφά στο σακίδιο μου ...

5. Όμως, σ’ αυτή την αποστολή δεν θα είστε μόνη σας! Ποιοι θα είναι οι συνοδοιπόροι;

Στην ομάδα επίσης είναι η Κατερίνα Βίγκου, δασκάλα Α/θμιας σε σχολείο της Αθήνας, ο Θεόδωρος Γούτας, εκπαιδευτικός πληροφορικής, Υποδιευθυντής 28ου Γυμνασίου Θεσσαλονίκης, ο Φάνης Κατσάνος εκπαιδευτικός Αγγλικών Α/θμια στη Λάρισα , και η Νάσια Χολέβα, θεατρολόγος, εκπαιδευτικός θεατρικής αγωγής σε σχολεία της Αθήνας.

Σε αυτό το ταξίδι θα μας “προσέχουν” τρεις υπέροχες κυρίες από το εκπαιδευτικό τμήμα της Action Aid ειδικά εκπαιδευμένες σε τέτοιου τύπου ταξίδια.

6. Είναι ένα δύσκολο ταξίδι και από άποψη συνθηκών, αλλά και από θέμα ψυχολογίας. Οι δικοί σας άνθρωποι στήριξαν αυτή την πρωτοβουλία σας ή προσπάθησαν να σας αποτρέψουν;

Oι δικοί μου ανησυχούν φυσικά αλλά είναι ενθουσιασμένοι και υπερήφανοι για τη συμμετοχή μου στην αποστολή. Βέβαια όλο αυτό το διάστημα που μιλάω για το ταξίδι μου σε ανθρώπους, άκουσα διάφορα σχόλια, αποτρεπτικά και επικριτικά κάποιες φορές, τύπου: Γιατί δε μένεις να βοηθήσεις τα Ελληνάκια; Ή “Εδώ έχουμε Κρίση! Τι σε νοιάζει τι γίνεται στην Αφρική;”. Όλοι όσοι εξέφρασαν αυτή τη στάση φυσικά δεν είχαν κάποια συμμετοχή σε δραστηριότητα που να αφορά σε αλληλεγγύη και ανθρωπισμό. Προσπάθησα να τους εξηγήσω για τα οφέλη που θα αποκτήσουν τα δικά μας παιδιά μέσα από την εμπλοκή τους σε μια κουλτούρα Ειρήνης. Ελπίζω να κατάλαβαν.

7. Έχετε συμμετάσχει σε παρόμοιες δράσεις – αποστολές;

'Όχι Είναι η πρώτη και ελπίζω όχι τη τελευταία.

8. Ας έρθουμε όμως στις Αχαρνές! Ζούμε σε μία πολυπολιτισμική πόλη. Ως δασκάλα ζωγραφικής έχετε την ευκαιρία να έρθετε ακόμη πιο κοντά στα παιδιά, αγγίζοντας την ψυχή τους μέσα από τις ζωγραφιές τους. Από την εμπειρία σας υπάρχουν φαινόμενα ρατσισμού στα σχολεία των Αχαρνών και αν ναι πως μπορούν να αντιμετωπιστούν;

Όχι δεν έχουμε τέτοια κρούσματα . Ακούω πως υπάρχουν σε άλλα σχολεία. Αλλά θα πρέπει να είναι σπάνιο στις ηλικίες του Δημοτικού. Νομίζω πως τα περισσότερα επεισόδια ρατσισμού ξεκινάνε από διαμάχες γονέων. Τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα τέτοιες ιδέες . Ξέρετε, εμείς οι δάσκαλοι της Πρωτοβάθμιας είμαστε προνομιούχοι γιατί αλληλεπιδρούμε με τα παιδιά στην πιο τρυφερή,συναισθηματική και δημιουργική τους ηλικία. Στο Δημοτικό τα παιδιά είναι “καθαρά” από τη μόλυνση του ανώτερος -κατώτερος και το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι να τα αγαπάς, να έχουν πολλές ευκαιρίες για να παίζουν, για να εκφραστούν και να κάνουν φίλους. Αν πας σε μια οποιαδήποτε παιδική χαρά της χώρας θα δεις την εξής εικόνα: Οι Ελληνίδες μαμάδες να κάθονται στα παγκάκια από τη μια πλευρά και οι μαμάδες μεταναστευτικής καταγωγής από την άλλη. Στη μέση θα δεις πολύχρωμα παιδάκια να παίζουν χωρίς διακρίσεις. Να μαλώνουν, να χτυπιούνται, να αγαπιούνται και να συνεχίζουν το παιχνίδι. Δεν ξέρω σε ποια ηλικία εμφανίζεται η “απόσταση”. Έχω μια πολύ ρομαντική ιδέα για την Ομορφιά του Ανθρώπου. Νομίζω πως όλοι γεννιόμαστε με το αίσθημα της Αποδοχής , της Συμπόνοιας και της Εν συναίσθησης αλλά αυτό φθίνει ή χάνεται μαζί με την παιδικότητα.

Στο 2ο Δημοτικό σχολείο προσπαθούμε να γεμίσουμε την καθημερινή ρουτίνα της σχολικής ζωής με πρακτικές Αποδοχής. Ακόμα και η διακόσμηση του σχολείου μιλάει για την Αποδοχή και τα Δικαιώματα. Τον Μάιο διοργανώσαμε ένα μεγάλο φεστιβάλ Αποδοχής. Μουσικοί, χορευτές, ηθοποιοί, εικαστικοί, μεγάλοι ανθρωπιστικοί φορείς, ήρθαν και έπαιξαν με τα παιδιά και τους γονείς, φάγαμε, ήπιαμε, χορέψαμε και στο τέλος κλείσαμε το φεστιβάλ με μια παρέλαση με τους Batala στο κέντρο του Μενιδίου. Γενικά προσπαθούμε να δείξουμε πως η Διαπολιτισμική αγωγή δεν είναι απλά ένα μάθημα που θα απασχολήσει την τάξη για λίγες διδακτικές ώρες , αλλά μια γενική προσπάθεια καλλιέργειας της Κουλτούρας της Ειρήνης και της Αποδοχής. Περισσότερα για τις εκπαιδευτικές μας δράσεις μπορείτε να δείτε στη σελίδα και στα blogs του σχολείου: http://2dim-acharn.att.sch.gr/

9. Λίγες μέρες απομένουν μέχρι την αναχώρησή σας! Πως αισθάνεστε και τι εύχεστε;

Εύχομαι ή μάλλον είμαι σίγουρη πως θα είναι μια εμπειρία που θα με αλλάξει σαν άνθρωπο, σα γυναίκα και φυσικά σαν εκπαιδευτικό. Εύχομαι όλες αυτές τις εμπειρίες και τις εικόνες που θα δούμε, να μπορέσουμε σαν ομάδα αλλά και καθένας ξεχωριστά, να τις μεταφέρουμε με έναν δημιουργικό τρόπο ώστε να μπει ένα λιθαράκι ακόμα στην αντίληψη του Ανοικτού στον Κόσμο Σχολείου. Προσωπικά με συγκινεί η ιδέα ότι 5 απλοί Έλληνες δάσκαλοι του σχολείου εκείνου που έχει χαρακτηριστεί συντηρητικό και παρωχημένο, μπορούν να αγγίξουν τον Κόσμο και να προτείνουν νέες εκπαιδευτικές προσεγγίσεις σε σημαντικά θέματα.

Με όλη τη δύναμη της ψυχής μου πιστεύω πως το Σχολείο και όταν λέω σχολείο εννοώ τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς, και τους μαθητές, πως θα είναι ο πυρήνας και η αφετηρία σε αυτήν τη Μεγάλη Αναγέννηση που προσδοκούμε τα τελευταία χρόνια της Κρίσης. Το έχει δείξει η ιστορία πως μπορεί να συμβεί και ήδη συμβαίνει, αφού σε κάθε γωνιά της χώρας μας δάσκαλοι και απλοί γονείς, υψώνουν το κεφάλι , αναλαμβάνουν δράση και παίρνουν προσωπικά την υπόθεση του να αλλάξουν στην Πράξη ότι στρεβλό υπάρχει σε αυτόν τον τόπο. Το πιστεύω με όλη μου τη ψυχή.

Ευχαοματε ολόψυχα ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ στην κ. Καραγιάννη και περιμένουμε με ανυπομοησία την επιστροφή της καθώς θα μοιραστεί μαζί μας όλα όσα έζησε στην Ρουάντα! 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΣΤΑΜΑΤΙΟΥ

- See more at: http://www.acharnorama.gr/articles/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%85%CE%BE%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B1-%CE%B6%CF%89%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B1%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%AD%CF%82-%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1.html#sthash.xepRUjVa.dpuf

Τέλος για εφέτος!

Τελείωσε και η φετινή.
Ήταν ωραία χρονιά.
Έντονη και γλυκά κοπιαστική.
Δέχθηκα πολλή Αγάπη και εμπιστοσύνη από όλα τα παιδιά!
Και είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω νέα πράγματα που δεν είχα ξαναδοκιμάσει στον τρόπο που δουλεύω  μέσα στην τάξη.
Γενικά νομίζω πως ήταν από τις πιο όμορφες χρονιές μου. Δεν θέλω να αδικήσω τα αγαπημένα μου παιδιά από προηγούμενες χρονιές, που πιθανόν με διαβάζουν αυτήν τη στιγμή.
Πάντα τα παιδιά είναι καλά και σου δίνουν όμορφες διδακτικές εμπειρίες.
Το φετινό σχολείο όμως μπορώ να πω πως τα έχει όλα όσα αναζητώ εγώ από την επικοινωνία και τη δυναμική των παιδιών, την εμπιστοσύνη και τη διάθεση για σύμπραξη από τη Διεύθυνση  και τους συναδέρφους και την ομαλή συνεργασία και ζεστή επικοινωνία με τους γονείς.
Όλα τα είχε η φετινή χρονιά.
Και όλη αυτή η όμορφη χρονιά θα κάνει δύσκολη την αναμονή μου, για τη νέα τοποθέτησή μου, το Σεπτέμβριο που μας έρχεται.
Δυστυχώς αυτή η αστάθεια,.. είναι σταθερή στο ελληνικό σχολείο και δυσκολεύει τη ζωή και το έργο των  εκπαιδευτικών ειδικοτήτων.
Με αγωνία λοιπόν περιμένω το Σεπτέμβριο με την ελπίδα και την ευχή ότι θα σας ξανασυναντήσω .

Έχουμε και μια Ρουάντα φυσικά.
Θα ήταν εμψυχωτικό για εμένα εάν ξέρω πως παρακολουθειτε το ταξίδι μου από το blog που έχω φτιάξει για αυτό ακριβώς τον λόγο: να επικοινωνήσω με όλους τις εμπειρίες μου από τη Ρουάντα.
Θα φύγω στις 6 Ιουλίου και θα επιστρέψω 14.
Όλες αυτές τις μέρες που θα βρίσκομαι εκεί, θα αναρτώ οτιδήποτε μου κάνει εντύπωση.
Μπορείτε να μπείτε στο μπλογκ πατώντας : ΕΔΩ -An Art teacher in Rwanda-Mια δασκάλα ζωγραφικής στη Ρουάντα.

Επίσης θα ήθελα να σας προτείνω να επισκεφτείτε τα νέα πολιτιστικά blogs  που βρίσκονται στην ιστοσελίδα του σχολείου.

Για να μεταφερθείτε στην ιστοσελίδα του σχολείου πατήστε αυτόν το σύνδεσμο : 
http://2dim-acharn.att.sch.gr/

Στη συνέχεια αριστερά θα βρείτε τους εξής συνδέσμους: Φεστιβάλ, Επετειακές εκδηλώσεις, και Σχολικά σχέδια εργασίας (projects).

Aν πάλι θέλετε μπορείτε να συνδεθείτε εάν πατήσετε έναν από τους παρακάτω συνδέσμους:

Φεστιβάλ:   http://festival2dimotikoacharnon.blogspot.gr/

Επετειακές εκδηλώσεις:   http://epetiakesekdiloseis2dimotikoacharnon.blogspot.gr/

Projects:   http://progects2dimotikoacharnon.blogspot.gr/

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

2ο Φεστιβάλ Αποδοχής

Αυτή η σελίδα είναι σε εξέλιξη καθώς στις επόμενες ημέρες θα προστίθεται καθημερινά υλικό από το 2ο Φεστιβάλ.

Για το Δελτίο τύπου  πατήστε : ΕΔΩ
Για τις Αφίσες πατήστε: ΕΔΩ
Για τα MEDIA (Συνεντεύξεις, άρθρα, αφιερώματα κ.α.) πατήστε: ΕΔΩ
Eίπαν για το Φεστιβάλ (γονείς, φίλοι, παιδιά κ.α.) . Πατήστε: ΕΔΩ
Βίντεο, ταινίες   και φωτογραφίες από το φεστιβάλ.. EΔΩ

Συνέντευξη στο SentraFm για το 2ο Φεστιβάλ Αποδοχής

Ευχαριστούμε την παρέα του " Ξύπνα Καλά" (Δημήτρης Κωνσταντινίδης –Adonios Kirikos του Sentra FM που μας έδωσαν από τον πολύτιμο ραδιοφωνικό τους χρόνο για να μιλήσουμε για το 2ο Φεστιβάλ Αποδοχής του σχολείου.
Την συνέντευξη μπορείτε να την ακούσετε στο παρακάτω λινκ:

http://www.mixcloud.com/ElenaKaragianni/ξύπνα-καλά-sentrafm-συνέντευξη-για-το-2ο-φεστιβάλ-αποδοχής-του-2ου-δημοτικού-σχολείου-αχαρνών/

2ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΠΟΔΟΧΗΣ 2ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ

Το μικρό μας το σχολείο τόλμησε ν` ανοίξει τις πόρτες του, την αγκαλιά του και το..."μυαλό" του, στις ανάγκες και στα δικαιώματα Όλων Των Παιδιών Του Κόσμου.

Και ακολούθησαν πολλοί άλλοι όμορφοι άνθρωποι για να το υποστηρίξουν. Ναι, υπάρχει και αυτό το ελληνικό δημόσιο σχολείο, σε αντίθεση με εκείνο το παρωχημένο και συντηρητικό που προσπαθούν κάποιοι να παρουσιάσουν.

Γι αυτό σας προσκαλούμε να γιορτάσετε μαζί μας στο 2ο Φεστιβάλ Αποδοχής.

Θα έχουμε μαζί μας με δράσεις και εισηγήσεις : την Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ UNHCR GREECE, την ActionAid Hellas, Το χαμόγελο του παιδιού, τους Generation 2.0 for Rights, Equality & Diversity, τους [nomades artcore], Το Καλλιτεχνείο Αχαρνών, τους Πangea, τους Troupe Emma Ya, τους Batala Atenas και πληθώρα δημιουργικών ανθρώπων που έσπευσαν για να σταθούν δίπλα μας σε αυτόν το καθημερινό αγώνα που δίνουμε, γονείς και εκπαιδευτικοί για να φτιάξουμε ένα σχολείο που θα προστατεύει τα δικαιώματα των παιδιών.

Θα χαρούμε να έχουμε και εσάς μαζί μας το Σάββατο 31 Μαΐου σε αυτή τη γιορτή της Αποδοχής και της Αγάπης που έχουμε ετοιμάσει!

Παρακάτω θα βρείτε την αφίσα του Φεστιβάλ, το Δελτίο τύπου καθώς και το πρόγραμμα με τις προγραμματισμένες δράσεις.

Θα μας βρείτε και στο face book όπου μπορείτε να ενημερώνεστε για οτιδήποτε νεότερο σχετικά με το φεστιβαλ, Εδω:https://www.facebook.com/events/274447076071064/?ref_notif_type=like&source=1

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ-ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

2ο Δημοτικό Σχολείο Αχαρνών

Πάρνηθoς 19, Τ.Κ. 136 72, Αχαρνές

τηλ./φαξ: 210 2469382

Δελτίο Τύπου

2^ο Φεστιβάλ Αποδοχής :«Είμαστε Παιδιά του Κόσμου»

To Σάββατο 31 Μαΐου, 4:30μμ-10:00μμ , στο 2^ο Δημοτικό Σχολείο Αχαρνών θα πραγματοποιηθεί το 2^ο Φεστιβάλ Αποδοχής:

«Είμαστε Παιδιά του Κόσμου».

Η προώθηση της ιδέας της Αποδοχής του Διαφορετικού, αποτελεί προτεραιότητα ιδιαίτερα από τη στιγμή που στο σχολείο μας φοιτούν και παιδιά από 12 διαφορετικές εθνικότητες. Ως εκπαιδευτικοί, θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντικό να γνωρίσουμε και να αναδείξουμε, τόσο μέσα στο σχολείο όσο και μέσα στην τοπική κοινωνία, τους πολιτισμούς από τους οποίους προέρχονται οι μαθητές μας.
Με αναφορά στα Δικαιώματα των παιδιών όλου του κόσμου, όπως αυτά διατυπώνονται στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού (1959) και τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού του ΟΗΕ (1989), την οποία έχει υπογράψει και η χώρα μας, επικεντρωνόμαστε κυρίως στα δικαιώματά τους, στη μόρφωση και τις ίσες ευκαιρίες.
Στα πλαίσια του Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθούν βιωματικές δράσεις τόσο για τους μαθητές όσο και για τους γονείς με την υποστήριξη και συμμετοχή των παρακάτω:

ΥΠΑΤΗ ΑΡΜΟΣΤΕΙΑ του OHE, ACTION AID HELLAS, ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, GENERATION 2.0 RED, NOMADES ARTCORE, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΙΟ ΑΧΑΡΝΩΝ, Πangea World Music Center , Troupe Emma Ya, BATALA ATENAS κ.α.

Κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ θα έχουμε τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε διεθνή κουζίνα, στο ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ, με γεύσεις από τον τόπο τους που θα μας προσφέρουν οι γονείς του σχολείου και ομάδες μεταναστών που έχουν προσκληθεί γι` αυτόν τον σκοπό.
Το φεστιβάλ θα ολοκληρωθεί με ζωντανές εμφανίσεις μουσικών σχημάτων, παρέλαση όλων μας στους δρόμους γύρω από το σχολείο μαζί με τους BATALA ATENAS και τέλος DJ party.

Επισυνάπτεται το πρόγραμμα της εκδήλωσης.

Θα είναι μεγάλη χαρά και τιμή για εμάς, η συμμετοχή σας και η υποστήριξη του Φεστιβάλ.

Με εκτίμηση,

Η Διευθύντρια του σχολείου,

ο Σύλλογος διδασκόντων

και ο Σύλλογος γονέων

του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αχαρνών

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

4:30- 18:00 ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ- ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ

• Γαρυφαλλιά Οικονόμου -Τα δικαιώματα του παιδιού
  
• Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης Πατέρας Διονύσιος
  
• Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων 2ου Δημοτικού Σχολείου
  
• Ύπατη Αρμοστεία
  
• Action Aid
• Το Χαμόγελο του Παιδιού
  
• Έλενα Καραγιάννη- Η Τέχνη στο σχολείο Αποδοχής
  
• Δημήτρης Φιτσιώλος- Ειδική Αγωγή-Διαφορετικότητα
  
• GENERATION 2.0 RED - Παιχνίδι Ρόλων με τους Γονείς.
  

17:00- 19:00 ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ- ΔΡΑΣΕΙΣ

• NOMADES artcore- Θεατρικό παιχνίδι /Ζωγραφική/ Ενδυνάμωση
  
• ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΙΟ ΑΧΑΡΝΩΝ - Εργαστήρι Κρουστών
  
• Ύπατη Αρμοστεία- Δράση
  
• Action Aid -Δράση
  
• Troupe Emma Ya- Εργαστήρι Χορού
  

19:00-20:30

• ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ
  

• Πangea World Music Center - Ομάδα Bata
  

20:30-22:00 ΠΑΡΕΛΑΣΗ- ΠΑΡΤΥ

• BATALA ATENAS παρέλαση
  
• party -DJ`s: VACA LOCA (Δώρα Βακά), Yiosa (Γιώργος Γκαραβέλος) , PROJEX (Nίκος Κατσικάνης).